ଅବ୍ୟକ୍ତ କୋହ

 ପରିଣତ ବୟସରେ କରି ପଦାର୍ପଣ

ଅତୀତକୁ ମନେ ବସି କରେ ବିଶ୍ଳେଷଣ ।

ଆଜି ପୁତ୍ର ବଧୂ ପୂର୍ଣ୍ଣ ପବିତ୍ର ସଦନ

ନାହିଁ କିନ୍ତୁ କାର ପଦେ ମଧୁର ବଚନ ।

ଚାରି କାନ୍ଥେ ଆବଦ୍ଧ ତା ପାଇଁ କଡ଼ା ଶାସନ,

ବାଧ୍ୟ ଯାହା ଦିଆ ହୁଏ କରିବାକୁ ଭୋଜନ ।

ଅବ୍ୟକ୍ତ କୋହକୁ ଚାବି ପକାଇ ତା ମନରେ,

ସହିଯାଏ ରଚନା ମାଉସୀ ସବୁ ଭୟରେ।