ଅବ୍ୟକ୍ତ କୋହ

ସମ୍ଫର୍କ ଶଦ୍ଧଟି ଏ ପରି ବ୍ଯାପକ କାଟ ନାହିଁ

କଥା ପଦରେ

ମୃତ୍ଯୁ ପରେ ସେ ଅକ୍ଷୟ ସମ୍ଫତ୍ତି

 ରହି ଥିବ ସଦା ସାଥୀରେ

ମାତୃ ଗର୍ଭେ ରହି ବିଛେଇ ଦେଇଚି

ସଂସାର ର ମାୟା ଜାଲକୁ

ଜାଲେ ପଡି ଯାଇ ଛଟ ପଟ ହୁଏ

ଠେଲି ପାରେ ନି ସେ ଦୂରକୁ

କାଟି ଦେଉ ଅଛମନ୍ଦ ଜିଭଟିଏ     

ରକତ ବଦଳେ ଲୁହ

ଯଦି ମନେ କିଛି ଦ୍ବନ୍ଦ ଉପୁଜୁଚି

ଖୋଲା ହୃଦୟରେ କୁହ

ପାଇବ ସମ୍ମାନ ଛାଡି ଅଭିମାନ

ଜୀବନର ମୂଲ୍ଯ ବୁଝ

ଅଢେଇ ଦିନିଆ ବଢେଇ କଥାକୁ

ନକର ମନରେ ବୋଝ.