ଆସୁଥିଲୁ ବୋଲି ସପନରେ

ଆସୁଥିଲୁ ବୋଲି ସପନରେ ମୋର

କରୁଥିଲି ତୋତେ ରାଣୀ

ହୃଦୟରେ ଥିଲୁ ହୃଦୟ ସଙ୍ଗିନୀ

ସରାଗେ ମନ ପ୍ରିତୀନୀ

ସ୍ଵପ୍ନର ନାୟିକା ବୋଲି ଅନାମିକା

ସ୍ମୃତି ଏକା ମୋର ସାହା

କେମିତି ଜାଣିବି ଠିକଣା ତୋହର

ଜାଣି ନାହିଁ ତୋର ନାଆ

ହୃଦୟ ଭିତରେ ରହିଛୁ ବୋଲି ତ

ଭଲ ପାଏ ବୋଲି ଭାବେ

ନିଶାର୍ଦ୍ଧ ସ୍ଵପ୍ନରେ ଆସି ଯାଉଥାଉ

ଧରି ପାରେ ନାହିଁ କେବେ

ତଥାପି ଏ ମନ ଖୋଜିବୁଲେ ସ୍ଵପ୍ନ

ପ୍ରେମ ବିଭୂଷିତ ପ୍ରାଣ

ପ୍ରେମ ଫଗୁ ରଙ୍ଗେ ପ୍ରେମ ଛବି ଆଙ୍କେ

ପ୍ରତି ଶ୍ଵାସ ସମୀରଣ।

ପ୍ରଶାନ୍ତ କୁମାର ହୋତା