ଆସ ନିଆଁ ପୁଇଁବା

ଗ୍ରୀଷମ ବରଷା ଶୀତ ତିନି ଋତୁ ଅତି ନିଦାରୁଣ ପରି

ବରଷା ଖରାକୁ ଛତା ଶୀତ ଦିନେ ପଶମ ଘୋଡାଇ କରି ।

ଧନୀକ କରନ୍ତି ଉପଶମ ସିନା ଗରିବ ଲୋକଙ୍କ ପାଇଁ

ହାଡଭଂଗା ଶୀତ ଉପଶମ ପାଇଁ ଭଲ ପନ୍ଥା କିଛି ନାହିଁ ।

ନିଆଁ ପୁଇଁବାକୁ ଜାଳକାଠ କିଛି ଯୋଗାଡ କରି ଜତନେ

ଏକାଠି ହୁଅନ୍ତି ନିଆଁ ଚାରିପଟେ ଘରେଘରେ ଶୀତ ଦିନେ ।

ଗପଶପ ସେଠି ଜମିଯାଏ ଟିକେ ଉପଶମ ହୁଏ ଶୀତ

ଠକଠକ ଖନି ବାଜିଯାଏ ପାଟି ତଥାପି ଗାଆନ୍ତି ଗୀତ ।

ରାମ ଲଇକ୍ଷଣ ଗଲେ ମୃଗ ମାରି ସୀତାଙ୍କୁ ଛାଡି କୁଟୀରେ

ଲଂକାର ରାବଣ ମାୟାବୀ ଭିକ୍ଷାଶୀ ହରିଲା ତାଙ୍କୁ ଅଚୀରେ ।

ପରିବାର ଜନେ ଅଡିଶା ପଡିଶା ଏକାଠି ବସିବା ମଜା

ନିଆଁ ପୁଆଁ ଏକ ଅଭିନବ ଶୈଳୀ ନାତିକୁ ଡାକଇ ଅଜା ।

ଗୃହିଣୀ ତା ମଧ୍ୟେ ଚା' ଟିକେ ଦେଇ ଆସର ଜମାନ୍ତି ଭଲ

ଅବୋଧ ଶିଶୁଙ୍କୁ କୋଳରେ ପୁରାଇ କରୁଥାନ୍ତି ଟିକେ ଗେଲ ।

ନିଆଁ ଲିଭିଗଲେ ଯିଏ ଯାହା ବାଟେ କର୍ମ ଆଦରି ଯାଆନ୍ତି

କର୍ମ ବିନା ଦରିଦ୍ରର ମୁକ୍ତି କାହିଁ ବର୍ଷା ଶୀତ ଖରା ତାତି !!

-ବିଶ୍ୱେଶ୍ୱର ମାଝୀ-