ଆଖ୍ୟା-ଭିଟାମାଟି

   

ଉଲ୍ଲାସେ ଯେହ୍ନେ ନର ଚହଳନ୍ତି

  ମୋ ଲୋକାଳୟର ଭିଟାମାଟି

ଦେବଗଡର ପ୍ରାଚି-ମୂଳ ମସ୍ତକ ଗଲା

   ସଲିଳ ଗର୍ଭ ଗଲା ଡୁବି ll

ଗିରି-ବନ-ପାଟ ନିର୍ବତ୍ତି

   ନୀରମଗ୍ନେ ନଇଁଗଲା ଶିର

ନିରନ୍ନର ନିରୁକ୍ତ ବେଦନା

  ମନୁଜ୍ଞାନ ନିମିଷେ ହେଲା ତିମିର ll

ଜନମନେ ଦୁଃଖ ଉତ୍ଥାନ ପତନ

  ଚିନ୍ତା ହଜେ ଘନଘନ

ଭିଟାମାଟି କଥା ଉଲ୍ଲାସର

  ଆତ୍ମାପ୍ରାୟେ ଉଭିଲା ଗୀତ-ତାନ ll

ଭିଟାମାଟି ସ୍ଥଳେ ନିରବେ ନିଶ୍ଚଳେ

Advertisement

p>

  କେତେଅବା ଖେଳନ୍ତି ମୀନ

ଗିରିରାଜ ଚୂଳ ଠାବେ ଠାବେ ଦିଶେ

  ଚାରୁଲତା ଜନଶୂନ୍ୟ ll

ଭିଟାମାଟି ଜଳଗରଭୁ ଦୂରଦେଶକୁ

  ଦିଏ ବାରତା ତରଙ୍ଗେ

ଛିନ୍ନକରି ବନ୍ଧନହରା ଚିର ଦିନ ପାଇଁ

  ଚାଲିଗଲ କି ମାନବେ ll

ସରବ ସହିଣୀ ଜନନୀ-ଦର୍ଶନେ

  ତୃଷା ହୃଦୟ ମୋ ବିଦାରୁଣ

ଦୂରୁ ଥାଇ ମାଆ ନତମସ୍ତକେ କର

 କରେ କ୍ଷମୁଅଛି ଏ ଅଜ୍ଞାନ ll

ଦେବଗଡ ଜିଲ୍ଲାର ପୂର୍ବସ୍ଥଳଭାଗ ରେଙ୍ଗାଳି ନଦୀବନ୍ଧରେ ଲୀନ ହେବାର ଦାରୁଣ କାହାଣୀ ll