ଆକାଶ

ଆଶା ଯେବେ ହୁଏ ଅସୁମାରୀ ମୋର 

ଆକାଶକୁ ଚାହେଁ ଥରେ

ଦୂରତା ବିସ୍ତାରି ଦେଖେ ମୁଁ ତାହାକୁ

ଦୂର ଦିଗବଳୟରେ ।

କେ ପାରିବ ଛୁଇଁ ସେହି ଆକାଶକୁ 

ଆକାଶ ଅନନ୍ୟ ଆଶା

ଶୂନ୍ୟ ମଣ୍ଡଳରେ ଚତୁର୍ଦ୍ଦିଗେ ବ୍ୟାପ୍ତ 

ନାହିଁ ତାର ପରିଭାଷା। 

ଆକାଶେ ବାଦଲ ବିଜୁଳି ଚମକ

ତାରାଗଣ ଶୋଭାରାଜି

ସୁମେରୁ ସମୀରେ ସମକେ ତୁଷାର 

ଉଇଁ ଆସେ ଯେବେ ରବି ।

ଝରି ପଡୁଥିଲେ ଆକାଶୁ ତୁଷାର

ଝଲସାଏ ରଙ୍ଗରାଜି

ଆହା କି ସୁନ୍ଦର ଅପରୂପ ଚିତ୍ର 

ପ୍ରକୃତି ର ଏହି ଛବି।

ଆସେ ବିଭାବରୀ ଆକାଶକୁ ଚିରି

ଆଶାର ଲହରୀ ନେଇ

ତା ବକ୍ଷେ ଚନ୍ଦ୍ରମା ଅମୃତ ଜୋଛନା 

ଆକାଶେ ପ୍ରକାଶ ହୋଇ।