ଆକାଶ ଓ ମୁଁ

ଦିନେ ଥରେ...

ଧୂ ଧୂ ଖରାବେଳଟାରେ -

ବସିଥିଲି ଏକା ଏକା ନିରୋଳାରେ ;

ଆମଘର ବାରିପଟ ଝଙ୍କାଳିଆ ବରଗଛମୂଳେ ।।

ଏତେବେଳେ -

ଆକାଶଟା ହସିଦେଲା ଫେଁ କରି :

ସତେ ଅବା ବିଦ୍ରୁପ କରି ।

ପଚାରିଲି.... କାହିଁକି ଏ ଛଳ ???

କହିଲା ସେ - 

ତୁ କେଡ଼େ ଛୋଟିଆ ଜୀବ ;

ଆଉ ମୁଁ କେଡ଼େ ବିଶାଳ !!

ଅହରହ ମୋ' ଦେହରେ ଶୋଭା-

ଶୁଭ୍ର ମେଘମାଳ,

ବରଷନ୍ତି ଝରାଫୁଲ ହୋଇ ସିକ୍ତକରି ମାଟିର ମଟାଳ ।।

ସବୁ ଶୁଣି ...

ମଥାନତେ କହିଲି ସଧୀରେ -

ତୋ'ଠାରୁ ତ' ହୄଦୟ ମୋ' ଆହୁରି ବିଶାଳ,

ମୋ' ଛାତିରେ କୋହଭରା ଦୁଃଖର ବାଦଲ ;

ବରଷନ୍ତି ଆଖି ଲୁହ ହୋଇ ସିକ୍ତକରି ପ୍ରୀତିର ମଶାଲ ।।