ଆହେ ପ୍ରଭୁ, ବିଧାନ କରତା

ଜୀବନର ତୃତୀୟ ପାଖୁଡା

ବିତିଗଲା,

ବିତି ସରିଗଲା ।

ଅବଶିଷ୍ଟ ଚତୁର୍ଥ ସାରଣୀ

ତୁମଠାରେ

ସମର୍ପିତ ହେଲା ।

ମନା ନାହିଁ, ସର୍ବାଗ୍ରେ ଈଶ୍ୱର

ସୃଷ୍ଟିକର୍ତ୍ତା

ସୃଷ୍ଟିର ନିୟନ୍ତା ।

ମୋ'ପାଇଁକି ତୁମେ ମୋ'ସର୍ବସ୍ବ

ଜାଣେନା ମୁଁ

ଯଥା କି ଅଯଥା ।

ତୁମ ପାଇଁ ବାଇଶି ପାହାଚ

ମୋ'ପାଇଁକି

ମାତ୍ର ଚାରିଗୋଟି ।

କେଇଟା ମୁହୂର୍ତ୍ତ ଅଛି ବାକି

ଲୋଡ଼ା ହେବ

କେଇ ଖଣ୍ଡ କାଠି ।

ତୁମ ପାଇଁ ଷାଠିଏ ପଉଟି

ମୋ' ଉଦରେ

କ୍ଷୁଧାର ଜ୍ବଳନ ।

ତୁମ ଆଗେ ସଞ୍ଜବତୀ ଜଳେ

ମୋ' ଦୁଆରେ

ଆଲୁଅ ସପନ ।

ନଭଶ୍ଚୁମ୍ବୀ ତୁମ ଶ୍ରୀ ମନ୍ଦିର

ଚାଳ ଖଣ୍ଡେ

ମୋ' କପାଳେ କାହିଁ !

ଅଛି ତୁମ ରତ୍ନ ସିଂହାସନ

ମୋ'ପାଇଁକି

ଭୁମି ଶେଯ ନାହିଁ ।

ଆହେ ପ୍ରଭୁ,ବିଧାନ କରତା

ଅଦଭୁତ

ତୁମରି ବିଧାନ ।

କେତେ କର ପାତର ଅନ୍ତର

ଜାଣି ଶୁଣି

ମୁଁ ତୁମ ସନ୍ତାନ ।

କୁହ ତେବେ କିବା ପ୍ରତିଷ୍ଠିବ

ସାମ୍ୟବାଦ

ମାନବେ ମାନବେ !

ଚାଲିଥାଉ ଉଚ୍ଚ ନୀଚ ପଣ

ବଞ୍ଚେ ମୁହିଁ

ଅଭାବେ ଅଭାବେ ।