मोकळी जागा

  गेल्या आठवड्यापासून दोघे नवरा-बायको मध्ये घरासमोर मोकळी जागा अंगणात घेण्याची चर्चा सुरू होती. रजत म्हणाला, "अंगण मोठे केले पाहिजे". रजनी म्हणाली , "नाही, तेथे आपण झाडे लाऊया ." यामुळे दोघांमध्ये मतभेद झाले आणि दोघांमध्ये वादविवाद पण झाला . दोघेही आप-आपल्या मतावर अडले होते. दोघेही त्यांच्या बोलण्यावर ठाम होते आणि म्हणुन त्यांच्यामध्ये अबोला सुरु झाला. 

         रजत हॉलमध्ये बसून वर्तमानपत्र वाचत होता, अचानक फोन वाजला. रजतने यांनी फोन उचलला आणि तो रजतच्या ताईचा फोन असल्याचे समजले. जेव्हा त्याला कळाले की त्याची ताई आपल्या कुटुंबासमेत दीवाळीला येणार आहे . तेव्हा तो आनंदी झाला, परंतु सध्याच्या परिस्थितीमुळे तो अधिकच अस्वस्थ झाला. ताई आपल्या कुटुंबासमवेत दिवाळी साजरी करायला येत असल्याची गोष्ट रजनीला कसे सांगू?

         आत रजनी स्वयंपाकघरात स्वयंपाक करत होती. रजनीचा पण फोन वाजला जेव्हा तीने फोन उचलला तेव्हा समजले की तीची भाऊ व वहिनी पण दिवाळीत भाऊबीजसाठी तीला भेटायला येत आहेत. दिवाळी पुढच्या आठवड्यात आहे . आता रजतला कसे सांगायच याचा विचार करत तीने स्वंयपाक बनवलं.

डाईनिंग टेबलावर जेवण सर्व ठेऊन तिने दोघांसाठी पान वाढुन ती स्वत: सर्वकाही विसरुन आणि किचन येथून रजतला हाक मारते करते. रजत सुद्धा येते., दोघेही जेवायला सुरवात करतात. रजत म्हणाला "ऐक, तुला एक गोष्ट सांगायची होती "

रजनी म्हणाली "बोला कोणती ?"

रजत म्हणाला, "ताई दिवाळीनिमित्त आपल्या परिवारासह येत आहे."

"मलाही काहीतरी सांगायचं होतं" असं रजनी म्हणाली.

रजत म्हणाला - "काय बोलायचं आहे सांग?

मग ती म्हणाली "तीचा भाऊ आणि वहिनी दिवाळीत  भाऊबीजला येत आहे." हे ऐकून दोघांनाही आश्चर्य वाटले, पण दोघेही खूष झाले.

     दुसर्‍या दिवसापासून दोघांनी आपापसातील वाद विसरला आणि दिवाळी आणि पाहुण्यांच्या स्वागताची तयारीला सुरुवात केली.

  रजतची ताई आणि तिचा परिवार आधी आले . त्यांना घरी आणण्यासाठी रजत स्टेशनला गेले. दोघांनीही त्याचे मोठ्या आनंदाने स्वागत केले. त्यांचे खूप आदरातिथ्य झाले आणि दोघांनी त्यांच्या सर्व सुखसोयींची काळजीही घेतली. त्यानंतर रजनीचा भाऊ आणि वहिनीही आली.रजत त्यांनापण घ्यायलास्चेशनवर गेला . दोघांनीही त्यांचेपण मोठ्या आनंदाने स्वागत केले. त्यांचाही खूप चांगला पाहुणचार केला आणि त्याच्या पण सर्व सुखसोयीची काळजी घेतली.

       आलेल्या नवीन कुटुंबांचे लक्षही अंगणासमोरील मोकळ्या जागेवर गेले. सगळे जण संध्याकाळच्या चहासाठी अंगणात जमले. अचानक रजतची ताई म्हणालीं की "अरे वा वा! तुझ्या घरासमोर किती मोकळी जागा आहे, तू ती का वापरत नाहीस?" ,तेव्हा रजत म्हणाला " मला वाटतं अंगण वाढवावं, पण रजनी म्हणते की झाडे लावावीत" हे ऐकुन समोर बसलेली रजनी शांतपणे म्हणाली. - "रजनी, यात काय चुकले आहे?"

मग रजनी म्हणाली - आंगण वाढवून जागा ताब्यात घेणे हे चुकीचे आहे, कारण ही जमीन आमची नाही, ती सरकारची आहे, जर आपण अंगण मोठे करण्यासाठी घेतले तर काही वेळा रस्ता तयार करताना सरकारचे लक्ष त्याकडे जाईल. मग ती जमीन सरकार काढून घेईल. मग अंगणात अशी जमीन घेण्याचा काय उपयोग? असो, आमचे अंगण खूप मोठे आहे. लोभाचा उपयोग काय आहे? त्या ठिकाणी आपण लहान रोपे लावली तर बरे होईल, तीच काही वर्षानंतर मोठ्या झाडांमध्ये रूपांतरित होतील. तर वाटेच्या वाटसरुंना झाडांची सावली उपयोगी होईल आणि तेथे कोणतेही प्रदूषण होणार नाही कारण दिवसभर आपल्याबरोबर भरपूर प्राणवायु पण मिळेल आणि पक्ष्यांना पण घरटं बांधायला आश्रय मिळेल. आंबा लागवड केल्यास आंबे आपल्यासाठी उपलब्ध होतील आणि ते पक्षी फळ खाऊनही जगतील. हिरव्यागार झाडे पाहून सरकारही खूश होईल आणि पर्यावरण संरक्षणाच्या दृष्टीने झाडे तोडणार नाहीत. जमीन घेता येते पण झाड तोडता येत नाही. म्हणूनच मला झाडे लावावीत अशी इच्छा आहे, परंतु ही गोष्टी आमचे पतिदेव स्वीकारण्यास तयार नाहीत. "हे ऐकून रजनीचा भाऊ आणि भावजय दोघे ही आनंदी झाले आणि टाळ्या वाजवून दोघांनी रजनीचे समर्थन केले .

   पण रजत चिडतो. हे पाहून रजनीचा भाऊ त्याच्या मित्राचा एक जबरदस्त किस्सा सांगतो,त्याचे दुष्परिणाम ऐकून रजत आपला आग्रह सोडून देऊन रजनीच्या मताशी सहमत होतो. त्याचं पालन करून तो रजनीला पाठिंबा देतो.

 यामुळे रजनी खूप खूश होते आणि मोठ्याने हसते आणि "मान गये उस्ताद" म्हणते. अचानक तिच्या अश्या प्रकारे बोलण्याने , ज्यामुळे सर्वांनाच हसु आले आणि हसणे भाग पाडते.