तुज विन कोण सख्या

मिटल्या पापणीतली

एक आस जपलेली

येशील माघारी तुही

आकांक्षा ती संपलेली

तुज विन सख्या कोण 

 प्रश्न मनी कोलाहल

 अखेरीस समजली 

होती मनात जी सल

तुज विन कोण सख्या 

नको हा सवाल पुन्हा 

नाहीच ती वाट माझी 

नको तो प्रवास पुन्हा

निर्जिव या पापणीत 

नको जीवन दाटाया 

नको अश्वासक बोल

नवस्वप्न रेखाटाया

तुझ विन नसे कोणी 

सखा मज या जीवनी

जगवले जरी तु मला

श्वासाना आस देउनी