रुसलेले मन

तडजोडी करता करता

पार आयुष्य सरलेले

वाफ स्वप्नांची उडाली

शुष्क किनारे उरलेले

आता सरते पाऊल

वाटेवर त्या स्वप्नांचे

रुते कंठात आवाज

आर्त रुसलेल्या मनांचे

मन देवाचा गाभारा

दु:खाला जागा नाही

काही पोरकी स्वप्ने

पायरीवर विसावलेली काही

माझे मन मोठे कोडे

सुटे ना कधीचे

दिसे बाहेर स्वच्छंदी

आत खोलवर तडीचे

आपल्याच खांद्यावर

आपलेच पार्थिव असे

मसणात रोजची वारी

ऊर तिलांजलीला फुटे