ओढ पावसाची

प्रफुल्लित श्रावणात पहिली रिमझिम सर,

दरवळला मातीचा गंध, आली नवी बहर.

पानाफुलांवर पडती थेंब ते टपोर,

सरींमध्ये भिजताच सुखावला चकोर.

मनी दाटले आनंदाचे सप्तसूर ,

त्या तालावर नाचे मनसोक्त मयूर.

बळीराजाने पाहिली चातकासारखी वाट ,

शेतपिकांमध्ये आता असेल त्याचा थाट.

शुष्क मनावर ओलाव्याचा साज,

जनसृष्टीवर जणू वसुंधरेचा माज.

उसळणारा गार गार वारा ,

अंगी उठे एकच शहारा.

माझ्या मनाच्या आत तो जिव्हाळा,

ओढ लावतो मज हा पावसाळा.