लग्नसोहळा

तुझे शब्द आठवते तुला नजरेत साठवते 

तू जवळ असताना जराशी बावरते 

सख्याचे शब्द आठवते सख्याच्या नजरेस भाळते

स्वर्गातली अप्सरा अशी स्तूती माझी आठवते

तुला हृदयात बसवते तुझ्यावर जीव ओवाळते

मोठ्या आशेने सख्यासोबत लग्नमंडपात बसते

सर्वसाक्षीने वरमाला घालून लग्न सोहळा पार पडते 

फटाक्याचा आवाज घुमते अणी जल्लोष दाटते

मम्मीचे हृदय पाझरते भावा बहिणीचे अश्रू ओघळते

अण्णाच्या डोळ्यातून माझ्या जणू रक्त सांडते 

माझे माहेर सोडले सख्या सोबत सासर गाठले 

सासर नाही हे माझे माहेरचं मज वाटले 

सासरी प्रेमाचे तोरण बांधले मज लेकीपरी जपले 

प्रेमरूपी उबीने माझ्या डोळ्यातले पाणी आटले

हुरहूरले , बावरले , काहूर माजले माझे मनी 

भीती दाटून ऊरी, खिळखिळली, हादरली माझी वाणी

मन माझे धडधडले आणि तुझे हाथ ही थरथरले 

नकळता काही मजप थरकापाची बिमारी तुझी समजले

हपापलेल्या आवाजात जणू चलबिचलीत तू झाला

निरागस वाणीने जीव माझा तुझावर अधिकच उतू गेला

 ए.सी. तही घामाचे लोट सख्याच्या डोक्यावर वाहिले

 सख्याचे लोट पुसले सख्याला सर्वस्व अर्पिले

 धर्तीवर आकाश हे निछावर होऊन कोसळले

 अशा अद्द्भुत मिलनातून वर्षावत जनु गेले

 धर्तीच्या ओलाव्यातून धर्ती कोमेजून रूपांतरित झाली

 आणि प्रारूपातली गोजिरवाणी माझी अनोमा पहुडली

 आनंदाची बरसात झाली सप्तरंगाची उधळण झाली

 माझे मनी बहरली आणी तू समागमाची वेळ साधली

 तुझ्या प्रेमाच्या ओलाव्याने कुस माझी दुबारा अंकुरली

 नी आपल्या आयुष्यात आयुष्याची आकृती साकारली

 आजही साहेब साद घालता भिडवतो नजरेस नजर 

 माझा साहेब असल्याची करतो तो आजही कदर 

 दुखत असता माझे काही कष्ट होतात त्यालाच लवलाही

 मग कुरवाळतो, निजवतो मजला काळजाच्या गादीवरी

उपकार मानते मैत्रिणी चमक हिऱ्याची तुज न गवसली 

एकच तो कोहिनूर हिरा चमक माझ्या गळा झळकली 

 नवीन नवरदेवा सारखा आजही सख्या तु का लाजतो

 वाट पाहुनी तुझा प्रेमाची शेवटी तोल माझाच सुटतो.