શબ્દો

વિચારના વલોણે કેટલા વલોવાય મન વડે,

શબ્દો જે કલમના સથવારે કાગળને મળે !

કદી ટપકી પડે ઓચિંતું આંખથી આંસુ સરે

તો કદી વેરાય એવા, હોઠો પર જેમ ફૂલ ઝરે !

કદી ધરી બેસે મૌન, વણઉકેલ કોયડો બને,

ફૂટે જો વાચા, વહેતા એ નિર્મળ ઝરણ વહે !

કદી રિસાય કલમથી, કેમેય મનાવ્યા ન મને,

ઉભરાઈ આવે હેત ! ખુદ જઈ કલમને નમે,

કદી આમજ સંતાકૂકડી તો કદી શતરંજ રમે

છતાં નાતો અતૂટ, મને કાન્હાની જેમ જ ગમે !