કપરા કાળની વેળા

દૂર થાતા માણસો દેખી નયન રડ્યા હવે,

આ ધરા ને પણ મહોરા પહેરવા પડ્યા હવે.

ઘર - પાંજરે પૂરાય ને ઝંખ્યા કરે આઝાદી ને,

હિંમત અને વિશ્વાસ પળભરમાં રખે ખડ્યાં હવે.

લોભ - લાલચને બધો વૈભવ ગયો નાહક અને

રૂપ દેખી રોગના ખોવાયેલ ઈશ જડ્યા હવે.

મનથી જુદા પડતા હતા એ આજ તનથી પણ પડયા,

કાળની કેડી ઉપર માનવ - માનવ ને નડ્યા હવે.

આજ કપરા કાળ ની વેળા અહી આવી ચૂકી ને,

નાણાં ગયા વનવાસ ને અહમ્ ના બારણાં ખડયા હવે.