હું છું પ્રકૃતિ રક્ષક

આ પહાડો મને બોલાવે છે,

ઊંચેથી હાસ્ય રેલાવે છે,

મનડું મારું ડોલાવે છે,

મૌસમ પણ સૂર પુરાવે છે,

વાદળી સ્નેહ વરસાવે છે,

મેઘધનુશી રંગો લાલ જાજમ બિછાવે છે,

કિનારો સરોવરનો પોકારે છે,

આસમાની તરંગો મને છાવરે છે,

આ પાર્વતો મારી સાથે વાતો કરે છે,

રોજ શમણાંમાં મુલાકાતો કરે છે,

આવ તને ઉંચેરી ટોચ પર બેસાડું,

કુદરતના ખોળામાં ઘડીક રમાડું,

ફળ-ફળાદિના ભોજન જમાડું,

યાંત્રિક જીવનથી દૂર ભાગડું,

વરસતા વરસાદથી તને ભીંજાવું,

વહેતા ઝરણાંના નિરથી તને રીઝાવું,

ચાલ તને ખુલ્લા આકાશમાં લઇ જાઉં,

ક્રીડાંગણ કુદરતનું બતાવું,

નિલ ગગનની ચાદર ઓઢાડું,

પ્રકૃતિનો ખજાનો આ સુંદર પહાડો,

બસ નીરખ્યા કરું આખો દહાડો,

આ પર્વતો મને ખુબ ગમે છે,

ઘટાઓ આગળ તેમની શિષ નમે છે.