બાળપણ

શિક્ષક બને જીવનનાં ઘડવૈયાં,

બાળપણથી સપનાનાં સોદાગર સુધી,

પાઠશાળા મારી જીવનનૈયાં,

શિક્ષણ મારું વહાલું મને,

પઢાવે અઘરું અને સહેલું મને,

માર ડુબકી આ દરિયામાં

તરી જઇશ તો થાશે બેડો પાર,

નહી તો;

તરી આવીશ કિનારે,

એવો આધુનિકતાનો લાગ્યો રંગ,

ક,ખ,ગ ભૂલી યાદ રાખ્યું એ, બી, સી,

ભણીગણી જયાં બન્યો સાહેબ !

ના ભૂલ એ માતૃભાષાને,

છે આપણી એ શાન

જયાંથી મળ્યાં મોટાં માન,

લોકો પુછે ઓળખ તારી ?

અને શાનથી કહે !

આમ ગુજરાતી  ભૂલી ક,ખ,ગ ને

છીએ દેશનુ ઉજવળ ભાવી..

શિક્ષક છે તેના પ્રાણ દાતા,

સમયની ફરી ચાલ એવી કે,

શિક્ષણ અને શિક્ષકના બોલ બોલાયાં

બંને તારવે આ સમાજને.

એક તોલે છે અને બીજો તોલાય છે,

મારું શિક્ષણ, મારાં શિક્ષક.