બાળ રમતો

મુકત મને બેફિકર બનીને વિહર્યાં જે ઉપવન, 

એ હતું આ જીવન કેરું અણમોલું બાળપણ !

સંતાકૂકડી ને થપ્પો એવું રમતા બનીને લહેરી,

દોડા-દોડી ને ભાગમભાગે ગુંજી ઊઠતી શેરી !

દોરડા કૂદી અવનવી રીતે, જાણે કરતાં કસરત !

સાઇકલ શીખવાની કેવી, જાગે જોને હસરત !

મૉઈદાંડીયો, લખોટીઓ તો છોકરાંઓ જ રમે,

છોકરીઓને કુંડાળા દોરી કૂદવાનું કેમ ના ગમે ?

ટાઢમાં ઠરતી ભૂરી કૂતરીને કોથળો સૌ ઓઢાડી,

શિરો દઈએ ભૂરીને પછી ગલુંડિયાં ખૂબ રમાડી !

ઉનાળે વેકેશનમાં સૌ ચઢી બેસતાં આંબાડાળે,

સાદ સામો દઈ કોયલને કૂહુહુ કૂહુહુ નાં ઢાળે !

વરસતા વરસાદે ન્હાવાનું, એય અનોખી મજા, 

આવે વરસાદ સવારમાં, નિશાળે જવાની રજા !

ધૂળ, રેતીને ગારા સાથે રમીરમીને થયાં'તાં મોટા

એલર્જી ને ઇન્ફેક્શનના ડર નાં હતાં કોઈ ખોટા !

રમતનો જુસ્સો, ન જોવા મળતી હવે બાળરમત,

બાળપણાને લાગી આજે તો ઈન્ટરનેટની મમત !