पाण्यावर टपकन पडून तवंग उठवत आनंदाने तरंगू लागली, कळीचं फूल बनलेला आरसा पाहतांना..

थोडे शिंग फुटल्यावर आईबाबा किंवा नातेवाईकांसोबत जाणं बंद झालं आणि ती जागा मित्रमैत्रिणींनी घेतली..

पुन्हा कशाचा फोटो काढला नाही, रुखरुख लागायला नको याची काळजी घेत प्रत्येक फोटो काढत वर चढत होते..

मागून खांद्यावर एकीने हात ठेवून म्हणलं, "मी पण मराठीतच प्रेसेंट करणार आहे, काळजी नको करू.. छान स्टोरी होती, मस्त बोललीस...

एवढ्या लहानशा वयात ते छोटं पोर आपल्या दादाच्या बरोबरीनं कुठूनतरी पाणी घेऊन जात होते...

आकाशाचं एक मन हलकं कापूस पिंजून ठेवल्यासारखं तर दुसरं गच्च भरून आलं होतं

माडगूळकरांच्या चिमण्या घराकडे परत फिरत होत्या अपुल्या अपुल्या..

सकाळ झाली असली तरी पोरं शीला अन ज्ञान्या थंडीनी कुडकुडत झोपली होती,