గోమాత

వాడుకాపురం అనే ఆ గ్రామంలో, ప్రజలందరూ ఒక ఆవును తమ కుటుంబ సభ్యుడిలా, కంటి పాపలా చూసుకునేవారు.

ఆ ఆవు ఆ గ్రామానికి రక్షకురాలిగా నిలిచి, ధర్మాన్ని కాపాడుతుందని అందరూ నమ్మేవారు.

 అందుకే ఆ గ్రామ ప్రజలందరూ ఆవును ఎంతో భక్తితో పూజించేవారు, అది వారి జీవితంలో ఒక భాగంలా మారిపోయింది.

ఒకానొక రోజు, ఆ గ్రామంలో భారీ వర్షం కురిసింది.

 ఆ వర్షంలో, గ్రామం సరిహద్దులోని ఒక బురద గుంటలో ఆవు కాలు జారి, అందులో పూర్తిగా కూరుకుపోయింది.

అవును బయటకు తీయడానికి గ్రామస్తులందరూ ఎంతో కష్టపడ్డారు, కానీ ఎంత ప్రయత్నించినా అది బయటకు రావడం లేదు.

ఆవు బాధను చూసి గ్రామ ప్రజలందరి మనసులు ద్రవించాయి.

తమ ప్రియమైన ప్రాణిని రక్షించుకోవడానికి వారంతా నిస్సహాయంగా రోదించారు.

ఆ పరిస్థితి చూసి, గ్రామ ప్రెసిడెంట్‌కు ఒక అద్భుతమైన ఆలోచన వచ్చింది.

వెంటనే అతడు ఫైర్ సిబ్బందికి ఫోన్ చేసి, సహాయం కోరాడు.

 ఫైర్ సిబ్బంది హుటాహుటిన అక్కడికి చేరుకున్నారు.

తమ మిషన్లతో బురదను బయటకు లాగి, ఆవు కదలికకు అనువుగా మార్చారు.

 ఆ తర్వాత క్రేన్ల సహాయంతో ఆవును మెల్లిగా బయటకు తీసి, రక్షించారు.

ఆ ఆవు బురద నుండి బయటకు రాగానే, గ్రామస్తులందరిలో ఆనందం వెల్లువెత్తింది.

వారంతా ఆ ఆవును ప్రేమగా శుభ్రంగా కడిగి, మళ్ళీ పూజించడం మొదలుపెట్టారు.

ఆ రోజు, ఆ గ్రామంలో జంతువుల పట్ల ఉన్న ప్రేమ, వాటిని ప్రియమైన వారిలా చూసుకునే భావన ఎంత గొప్పదో మరోసారి రుజువైంది.

 ఆ ఆవు రక్షణలో గ్రామ ప్రజలందరి ఐక్యత, మరియు ఒకరికొకరు తోడుగా ఉండే భావన కూడా స్పష్టంగా కనిపించాయి.

__________________________

శుభం