ବାପାଙ୍କ ଚପଲ

 ଦିନ ତମାମ 

ଦାନା କନାର ସଂଘର୍ଷରେ 

ଜରାଜୀର୍ଣ୍ଣ ହୋଇ ସାରିଥିଲେ ବି 

ମୋ ବାପାଙ୍କ 

ଭାରି ବିଶ୍ଵସ୍ତ ସଖାଟେ ସେ । 

ସେଇଥି ପାଇଁ ତ 

ବାପାଙ୍କ ସହ 

ପ୍ରତିଦିନ ସକାଳୁ 

ବାହାରି ପଡ଼େ 

କର୍ମ ଭୂମି ଅଭିମୁଖେ । 

ନିଜର ପରବାୟ ନ କରି 

ବାପାଙ୍କ ଦଦରା 

ଫାଟୁଆ ପାଦ ଯୋଡାକୁ 

କଷ୍ଟ ଦେବା ଆଗରୁ 

ସେ ଦେଖେଇ ଦିଏ 

ତା’ ପିଠିଟିକୁ 

କେତେ ଯେ ଗୋଡ଼ି, ମାଟି, କଣ୍ଟା 

ଆଉ ପଥର ଉପରେ । 

ଗ୍ରୀଷ୍ମର ତତଲା ତାୱାରେ 

ସେ ସିଝି ଚାଲେ

ଶୀତରେ ବରଫ ପାଲଟେ  

ଆଉ ବର୍ଷାରେ କାଦୁଅ ସବୁକୁ 

ସର୍ବାଙ୍ଗରେ ବୋଲି ହେଇ 

ସେ ବାପାଙ୍କ ପାଦକୁ ସୁରକ୍ଷା ଦିଏ । 

ବୋଧେ ସେଇଥି ପାଇଁ 

ସେଇ ପୁରୁଣା ବଦଳରେ 

ଗୋଟେ ନୂଆ ଆଣିବାର 

ହଜାରେ ବରାଦକୁ ବି ବାପା 

ଏଡାଇ ଦେଇ 

ବାହାରି ଯାଆନ୍ତି ଫି’ ଦିନ ସକାଳେ ।