ସ୍ରଷ୍ଟାର ସୃଷ୍ଟି

ସ୍ରଷ୍ଟା କରେ ସୃଷ୍ଟି ନିଜସ୍ୱ ଶୈଳୀରେ

ସାହିତ୍ୟ କଳା ସଂସ୍କୃତି ସଙ୍ଗୀତ

କେତେ ରକମର କଳାର ଚାତୁରେ

ଆଙ୍କି ଦିଏ ନିଜସ୍ୱ ଭାଵରୁ ଚିତ୍ର ।

ଯେତେବେଳେ ସ୍ରଷ୍ଟା କରିଥାଏ ସୃଷ୍ଟି

ଭାବନା କେତେ ଜାଗେ ମନରେ

ସେ ଭାଵନାକୁ ସେ ଆଙ୍କି ଦେଇ ଥାଏ

ତା’ କଳ। ଯାଦୁର ରୂପ ଶୈଳୀରେ ।

ଲେଖନୀରେ ହେଉ ବା ତୁଳୀରେ ହେଉ

ସ୍ବର ତାଳ ହେଉ ବା ନୃତ୍ୟରେ

ଫୁଟାଇବାକୁ ସେ ଚେଷ୍ଟା କରିଥାଏ

କେତେ ସୁନ୍ଦର ପ୍ରାଞ୍ଜଳ ଭାବରେ ।

ଯେତେବେଳେ ସୃଷ୍ଟି ହୁଏ ତରଙ୍ଗାୟିତ

ଜନ ମାନସର ସମୁଖରେ

ସେହି ଜନତା ହିଁ ପରଖି ବସନ୍ତି

କେତେ ଛୁଇଁଛି କାହା ହୃଦୟରେ ।

ହୃଦୟକୁ ଯଦି ପାରିଲା ସେ ଛୁଇଁ

ସ୍ରଷ୍ଟା ପାଇଯାଏ ତାର ସ୍ୱୀକୃତି

ଆହୁରି ଆଗକୁ ବଢି ଚାଲିବାକୁ

ସଦା ନେଇ ଚାଲେ ମନେ ନିଷ୍ପତ୍ତି ।।

ଅମ୍ବିକା ସ୍ୱାଇଁ