कांद्यामुळे झाले वांदे

सांगा मन आता कोणाकडे करू मोकळ?

कांद्याला कापता कापता मन माझ रोज करत होते मोकळे!!

कांद्याचे भाव गगना भिडले

हाती आता येत नाही हे कांदे...

मन माझ येतय भरून

पण मोकळ नाही करता येत अश्रूंना वाट देऊन...

मन लागत नाही आता स्वयंपाकात

हॉटेलात जाऊ म्हटले कांदा खायला...

हॉटेलवाल्यांनीही मेनुकार्ड बदलले

कांद्यायेवजी पत्ताकोबी देवुन फसवतात मेले...

कांद्याची डिश समोर आली

भाव त्याचा पाहुन आल डोळ्यात पाणी...

कांद्यामुळे झाले माझे वांदे

मन माझ मोकळ करण्यास हाती काय घेऊ...

आहे त्या भावात घरीच आणले कांदे

हाती घेऊन कापकाप कापले...

दाटलेल्या सगळ्या भावनांना

करून दिली माझ्या अश्रूंना वाट...

कांद्याच्या भावामुळे

करून घेणार नाही आता मी माझे वांदे!!!