ସାତଟି ଦ୍ୱାର ( ଭାଗ-1 )

ମୋ ପ୍ରିୟ ପାଠକ/ପାଠିକା ବନ୍ଧୁଙ୍କୁ ପଦେ………

ନମସ୍କାର ଗ୍ରହଣ କରିବେ ମୋ ପ୍ରିୟ ପାଠକ/ପାଠିକା ବନ୍ଧୁମାନେ ଓ କ୍ଷମା କରିବେ ଏତେ ଡେରିରେ ଆପଣଙ୍କୁ ଲେଖା ଭେଟି ଦେଉଛି । ଆଶା କରୁଛି ପୂର୍ବ ଲେଖା ପରି ଏଇ ଲେଖାଟି ମଧ୍ୟ ଆପଣମାନଙ୍କୁ ମନୋରଞ୍ଜନ ପ୍ରଦାନ କରିବ । ତେବେ ଚାଲନ୍ତୁ ହଜିଯିବା ଏଇ ରହସ୍ୟ ଓ ରୋମାଞ୍ଚରେ ଭରା ଦୁନିଆରେ…..ଯାହାର ନାଁ….

 କାହାଣୀ - ସାତଟି ଦ୍ୱାର ( ଭାଗ-1 )

ବିଦ୍ୟାଳୟ ପରୀକ୍ଷା ସମାପ୍ତ ହେବାପରେ ଗ୍ରୀଷ୍ମ ଛୁଟି ଆରମ୍ଭ ହେଲା, ସମସ୍ତ ପିଲାମାନେ କୌଣସି ସ୍ଥାନକୁ ବୁଲିବାକୁ ଯାଇ ବହୁତ ଖୁସି ହେଲେ କିନ୍ତୁ ଆଞ୍ଜେଲ ଓ ରାହୁଲ ଆଦୌ ଖୁସି ନଥିଲେ କାରଣ ସେମାନେ ନା କୌଣସି ସ୍ଥାନକୁ ଯାଇ ପାରୁଥିଲେ ନା ନିଜ ଇଚ୍ଛାରେ କିଛି କରି ପାରୁଥିଲେ ଓ ଏହାର କାରଣ ତାଙ୍କ ପିତାମାତାଙ୍କର କାର୍ଯ୍ୟ ବ୍ୟସ୍ତତା ଥିଲା ।

ଆଞ୍ଜେଲ ଓ ରାହୁଲଙ୍କ ପାଇଁ ସେମାନଙ୍କ ପାଖେ ସମୟ ନଥିଲା । ଦୁହେଁ ଚୁପଚାପ୍ ଘରେ ରହି ବର୍ତ୍ତମାନ କଣ କରିବେ ଭାବୁଥିଲେ, ଆଞ୍ଜେଲ ଏବଂ ରାହୁଲ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ଚର୍ଚ୍ଚକୁ ଗଲେ , ସେମାନଙ୍କ ଘରଠାରୁ ଅଳ୍ପ ଦୂରରେ ବହୁତ ବଡ ଏବଂ ପୁରୁଣା ଚର୍ଚ୍ଚଟେ ଥିଲା , ଦୁହେଁ ଚର୍ଚ୍ଚ ବାହାରେ ଗଛକୁ ଚାହିଁ ବସିଲେ , ଠିକ ସେତେବେଳେ ରାହୁଲର ନଜର ଗଛ ନିକଟରେ ଥିବା ଏକ ବହି ଉପରେ ପଡିଲା , ସେ ସେହି ପୁସ୍ତକକୁ ଦୌଡ଼ି ଯାଇ ଉଠାଇ ଆଣିଲା , ପୁସ୍ତକ ଦେଖି ଦୁହେଁ ବହୁତ ଖୁସି ହେଲେ କାରଣ ତାହା ଗପ ବହି ଥିଲା । ପୁସ୍ତକକୁ ଦେଖିବା ପରେ ଜଣାଗଲା ଯେ ଅଧା ପୁସ୍ତକ ଚିରି ଯାଇଛି, ତଥାପି ଆଞ୍ଜେଲ ଓ ରାହୁଲ ଖୁସିରେ ଏହାକୁ ଘରକୁ ନେଇ ଆସିଲେ ।

ସେମାନେ ସେହି ପୁସ୍ତକକୁ ଲୁଚାଇ ଦେଲେ ଏବଂ ଭାବିବାକୁ ଲାଗିଲେ ଯେ ଯେତେବେଳେ ସମସ୍ତେ ରାତିରେ ଶୋଇ ପଡିବେ , ଆମେ ଦୁହେଁ ଗପ ବହି ପଢିବା ।

ରାତିରେ ଯେତେବେଳେ ଘରେ ସମସ୍ତେ ଶୋଇ ପଡିଲେ , ଆଞ୍ଜେଲ ଏବଂ ରାହୁଲ ପୁସ୍ତକ ବାହାର କରି ଏହାକୁ ଭଲ ଭାବରେ ଦେଖୁ ହିଁ ଥିଲେ କି ,ଆଞ୍ଜେଲ କହିଲା , ଭାଇ ଏହି ପୁସ୍ତକର ନାମ କ’ଣ ? ତେଣୁ ରାହୁଲ ପୁସ୍ତକକୁ ଓଲଟ ପଲଟ କରି ଦେଖିଲା କିନ୍ତୁ ପୁସ୍ତକର ନାମ ଚିରି ଯାଇଥିଲା ତେଣୁ ରାହୁଲ କହିଲା, ମୁଁ ଜାଣେ ନାହିଁ କିନ୍ତୁ ନାମ ସହିତ ଆମେ କଣ କରିବା, ଆମେ ଏହାର କାହାଣୀ ପଢି ମନୋରଞ୍ଜନ କରିବା, ତା’ପରେ ଘଣ୍ଟାର ଘଣ୍ଟି ରାତି 12 ଟାରେ ବାଜିଲା । 

ଆଞ୍ଜେଲ ଏବଂ ରାହୁଲ ବହି ପଢିବା ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ କି ନାହିଁ ବହିଟି ଥରିବା ଆରମ୍ଭ କଲା ଓ ସେଥିରୁ ଏକ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ଆଲୋକ ବାହାରିବାକୁ ଲାଗିଲା, ଆଲୋକ ଏତେ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ଥିଲା ଯେ ଦୁହେଁ ଆଖି ବନ୍ଦ କରିଦେଲେ ଏବଂ ଯେତେବେଳେ ସେମାନେ ଆଖି ଖୋଲିଲେ ସେମାନେ ନିଜକୁ ଏକ ନୂତନ ଦୁନିଆରେ ପାଇଲେ । ଚାରିଆଡେ ରଙ୍ଗୀନ ଫୁଲ, ସବୁଜ ଏବଂ ସୁନ୍ଦର ନଦୀ ପ୍ରବାହିତ ହେଉଥିଲା, ପ୍ରତ୍ୟେକ ଗଛରେ ଫଳ ଥିଲା, ପକ୍ଷୀମାନେ ଉଡୁଥିଲେ, ଚାରିପାଖରେ ଏକ ମଧୁର ସଙ୍ଗୀତ ବାଜୁଥିଲା, ରାହୁଲ ଓ ଆଞ୍ଜେଲ ଏପରି ଅନୁଭବ କଲେ ଯେମିତି ସେମାନେ ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଆସିଯାଇ ଥିଲେ , ସେମାନେ ଏକ ରାସ୍ତାରେ ଚାଲିକି ଯାଉଥିଲେ କି ସେମାନେ ଏକ ଛୋଟ ଘର ଦେଖିଲେ, ଦୁହେଁ ସେହି ଘରକୁ ଗଲେ ଯେଉଁଠାରେ ଜଣେ ବୃଦ୍ଧ ମହିଳା ଏକ ଫୋଟୋ ସାମ୍ନାରେ ଦୁଃଖରେ ବସିଥିଲେ ।

ଦୁହେଁ କହିଲେ, "ମା ତୁମେ ଏତେ ସୁନ୍ଦର ସ୍ଥାନରେ ରୁହଛ ସେଥିରେ ବି କାହିଁକି ଏତେ ଦୁଃଖିତ ଅଛ ?", ବୁଢ଼ୀ ମା ଜଣକ ଦୀର୍ଘ ନିଶ୍ୱାସ ନେଇ କହିଲେ , "ଏହି ଫୋଟକୁ ଦେଖି ପାରୁଛ , ଏହା ମୋ ନାତିର , ସେ ମୋତେ ବହୁତ ଭଲ ପାଏ।" ତା’ ବ୍ୟତୀତ ମୋର ଆଉ କେହି ନାହାଁନ୍ତି, ସେ ମୋତେ ଛାଡି ଚାଲିଗଲା । "ଏହା କହି ସେ କାନ୍ଦିବାକୁ ଲାଗିଲେ। ରାହୁଲ ଦୁଃଖରେ କହିଲା," କଣ ତା’ର ଦେହାନ୍ତ ହୋଇଯାଇଛି କି ? ", 

ବୁଢ଼ୀ ଲୋକଟେ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଠିଆ ହୋଇ ରାଗରେ କହିଲେ ," ପିଲାମାନେ, ତୁରନ୍ତ ଏଠାରୁ ପଳାଅ ଏବଂ ମୋ ନାତି ମରି ନାହିଁ, ସେ କେବଳ ହଜିଯାଇଛି , ସେହି ସାତଟି କବାଟରେ ... ଜାଣି ନାହାଁ କେଉଁଠାରେ ଏବଂ କେଉଁ କବାଟରେ ??? !!! ସେହି ରକ୍ତାକ୍ତ ଦୁର୍ବୃତ୍ତ କବାଟ କାହାକୁ ଛାଡନ୍ତି ନାହିଁ ଓ ସେଠାରୁ ଆଜି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କେହି ଫେରିକି ଆସିପାରି ନାହାନ୍ତି ?

ଆଞ୍ଜେଲ ଓ ରାହୁଲ କହିଲେ, ତୁମେ ସେହି ସାତୋଟି କବାଟ ବିଷୟରେ ଜାଣିଛ କି ?

ବୁଢ଼ୀ ମା କହିଲେ , "ସାତୋଟି କବାଟ ରହସ୍ୟମୟୀ କବାଟ, ସେମାନେ ତୁମକୁ ବର୍ଷେ ପୂର୍ବରୁ କିମ୍ବା ବର୍ଷ ପରେ ନେଇଥା’ନ୍ତି, ଏବଂ ବେଳେବେଳେ ସେମାନେ ବହୁତ ସୁନ୍ଦର ଓ ବେଳେବେଳେ ଭୟାନକ ମଧ୍ୟ , ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କେହି ଏହି ଦ୍ୱାର ଭିତରକୁ ଯାଇ ଫେରି ନାହାଁନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ତୁମେ କେଉଁଠାରୁ ଆସିଛ ପିଲାମାନେ ??, ମୋ ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟ କେହି ଏଠାରେ ରୁହନ୍ତି ନାହିଁ, ତେବେ ତୁମେମାନେ କେଉଁଠାରେ ରୁହ?

ସେମାନେ ଦୁହେଁ କହିଲେ, "ଆମେ ଆମେରିକାରେ ବାସ କରୁ, ଆମର ସ୍କୁଲରେ ଗ୍ରୀଷ୍ମ ଛୁଟି ହେବାରୁ ଆମେ ଏକ ଗଳ୍ପ ବହି ପଢ଼ୁବାକୁ ଯାଉଥିଲୁ କି ହଠାତ୍ ଆମେ ଏଠାକୁ ଆସିଗଲୁ, ତୁମେ ସେହି ପୁସ୍ତକ ବିଷୟରେ କିଛି ଜାଣିଛ କି ମା' ଓ ଆମକୁ ସେ ପ୍ରଥମ ଦ୍ୱାର ଭିତରକୁ ଯିବାକୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବକି ?

 କ୍ରମଶଃ……….

ଏକ ସୁନ୍ଦର ପଠନ ଅନୁଭୂତି ପାଇଁ ପରବର୍ତ୍ତୀ ଭାଗକୁ ପଢିବାକୁ ଅନୁରୋଧ……