ଡାର୍କ ସିକ୍ରେଟ

ଅନ୍ଧାର ଖାଲି ଅନ୍ଧାର ସେ ପୁରୁଣିଆ କାଳ ଘର ଅଳେନ୍ଧୁ ଭର୍ତି ସେ ଘରେ ରହିଥାଏ କଳା ବାଦଲର ଲୁଚିଥିବା ଗୋଟିଏ ରହସ୍ଯ । ମହେଶବାବୁ (ଛଦ୍ମ ନାମ)ତାଙ୍କ ଛଡା ଏହି ଲୁଚିଥିବା କାହାଣୀକୁ କେହି ଜାଣିନଥାନ୍ତି ।

 ବେଳେ ବେଳେ ଭାବିଥାନ୍ତି ସମସ୍ତଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ କହିଦେବେ ବୋଲି ପଶ୍ଚାତାପ ଅଗ୍ନୀରେ ଜଳି ନିଜର କୁକର୍ମର କଳାବାଦଲ ଆଲୋକ ଟିକିଏ ପାଇ ଅନ୍ଧାରକୁ ଦୁରେଇ ଦେବ କିନ୍ତୁ ସେ ସାହସ ନ ଥିଲା । ମହେଶବାବୁଙ୍କର ଭୟମିଶ୍ରିତ ଝାଳୁଆ ମୁହ ନେଇ ସେହି ପୁରୁଣା କାଳିଆ ଘରେ ପ୍ରବେଶ କଲେ ଏବଂ ସେହି ଅତୀତରେ ଘଟିଯାଇଥିବା କଳା ଅନ୍ଧାରକୁ ମନେ ପକାଇବାରେ ଲାଗିଲେ ଏବଂ ସେହି ଘରେଥିବା ସ୍ତ୍ରୀର ଫୋଟ ଟିକୁ ଧରି 

ବହୁତ କାନ୍ଦିଲେ ।

ମହେଶ ବାବୁ ଜଣେ ବହୁତ ବଦ୍ ରାଗୀ ବ୍ୟକ୍ତି ଥିଲେ ।ଟିକିଏ ଟିକିଏ କଥାରେ ରାଗିଯାଉଥିଲେ 

ଘର ସଂସାର କରିଥିଲେ ସିନା କୌଣସି ସାଂସାରିକ କାର୍ଯ୍ଯରେ ମୁଣ୍ଡ ଖେଳାଉ ନ ଥିଲେ ।

 ହଠାତ ଦିନେ ସ୍ତୀଙ୍କର କଟୁକଥା ସହି ନ ପାରି 

ସ୍ତୀଙ୍କୁ ହତ୍ୟା କରିବାକୁ ପଛାଇ ନ ଥିଲେ ।

କିଛି ସମୟ ପରେ ରାଗ ଶାନ୍ତ ହେବାରୁ ସବୁ 

ସରିଯାଇଥିଲା ।

ସାହି ପଡିଶା ଜାଣିଲେ ଯେ ମହେଶବାବୁଙ୍କ ସ୍ତୀ 

ଆତ୍ମହତ୍ୟା କରିଛି ବୋଲି ।

ସେ ଚିନ୍ତା କଲେ ଯେ ନାହିଁ ଏହି ଡାର୍କ ସିକ୍ରେଟ 

ମୋ ସହିତ ହି ସୀମିତ ରହିବ ମୋ ଛଡା ଆଇ 

କିଏ ଜାଣିବେ ନାହି  ।

ଏତିକି ମନ ଭିତରେ ସେହି ଭୂଲ୍ଟିକୁ ହୃଦୟରେ 

ଲୁଚାଇ ରଖି କବାଟର ତାଲା ଦେଉଥିଲେ ।