ଉପହାର

ହୁଅ ଆୟୁଷ୍ମତୀ ପୁଣି ଭାଗ୍ୟବତୀ 

  ଶତ ଜନମ ସକାଶେ

ପୁଷ୍ପ ଚଲାପଥେ ବରଷୁ ଆଗତେ

  ଯେହ୍ନେ ସଦା ଓଠ ହସେ ।

ସାତ ଦିନ ସହ ବର୍ଷ ବାର ମାସ

  ଛଅ ଋତୁ କହୁଥାନ୍ତି

ସଦା ତୁମ ସହ ସହାୟ ହୋଇଣ

  ସର୍ବାଦିଷ୍ଟ ହରୁଥାନ୍ତି ।

ଦେବତା କିନ୍ନର ଗନ୍ଧର୍ବ ଓ ନର 

  ସକଳ ଆଶିଷ ଘେନି

ମଙ୍ଗଳମୟୀ ଓ ଆୟୁଷ୍ମତୀ ହୋଇ 

  କଲ୍ୟାଣୀ ହୁଅ ଭଉଣୀ ।

ବସନ୍ତ କହଇ ତୋ ହସକୁ ନେଇ 

  ବୋହିବ ସୌରଭ ହୋଇ

ଫୁଲ କହୁଥାଇ ତୋରି ସାଥି ହେଇ

  ତା' ଘରେ ରହିବ ବୋଲି ।

କୋଇଲି କହଇ ତୋ ମିଠା ଭାଷାକୁ

  ଥରେ ଶିଖିନେବ ବୋଲି 

ମୟୂର ବୋଲଇ ତୋ ନୂପୁର ନେଇ 

  ବର୍ଷାରେ ନାଚିବ ଖାଲି ।

ମଳୟ ପବନ ତୋ ସ୍ପର୍ଶେ ମୋହିତ 

  ଫୁଲ ପାଖୁଡାକୁ ଛାଡି 

କହଇ ତୋ ସାଥେ ସଙ୍ଗାତ ବସିବ 

  ହାତ ଧରି ଉଡି ଉଡି। 

ସକଳ ବିଶ୍ୱର ଆଶିଷ ପାଇଛ 

  ଜଗତର କନ୍ୟା ହୋଇ 

ବିଶ୍ୱବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ର ମାନସ କନିଆ 

  ପରମ ସୌଭାଗ୍ୟ ନେଇ ।

ଶତ ବରଷରେ ଶହ ଫଗୁଣରେ

  ଆୟୁଷ୍ମତୀ ହୋଇଥିବ

ନିର୍ବିଘ୍ନେ ଜୀବନ ହସି ରହୁ ମନ

  ଦେଖି ହରଷୁ ଏ ଭବ ।

କବି କଲମର ଆଷିଶ ଘେନିଛ

  କବିତା ମାଧ୍ୟମ ହୋଇ 

କବି ଗଙ୍ଗା ସ୍ରୋତେ ବହୁ ତୋ ଜୀବନ

   ସଂଗୀତ ରାଗିଣୀ ନେଇ ।

ଟଙ୍କା ଉପହାର ଦେଇଣ ପାରଇ

  ଦୁଃଖି କଳାକାର ମୁହିଁ

ମନର ଖାତାରେ ଶ୍ରୀକାନ୍ତ ନାମରେ

  କବିତାଟି ଟିପ ନେଇ ।