ସର୍ବଂସହା

ଆଞ୍ଜୁଳାଏ ନୀର ନେଲେ କି ସାଗର 

ଯାଇପାରେ କେବେ ଶୁଖି?

ପର୍ବତରୁ ଜଳ ଦେବାକୁ କେବଳ 

ଧାଏଁ ନଦୀ ନିମ୍ନମୁଖୀ ।

ଅଭିମାନ ଭରି ଅଭିଯୋଗ କରି

ସରିଯାଏ ଯା'ର ଦିନ,

ସୁମଣିଷଟିଏ ହୋଇବ କି ସିଏ,

ହେବ ଖାଲି ଖିନ୍ନ ଭିନ୍ମ ।

ମମତା ନିର୍ଝର ବହେ ଝରଝର

ପବିତ୍ର ସେ ସ୍ରୋତସ୍ଵିନୀ,

ହେଲେ ଅବିଚାର ଅବା ଅତ୍ୟାଚାର 

ହୁଏନା ସେ କଳଙ୍କିନୀ ।

ସର୍ବଂସହା ନାମେ ଏହି ଧରାଧାମେ

ସୁବିଦିତା ବସୁନ୍ଧରା,

ଚିର ବନ୍ଦନୀୟା ସେ ଅତୁଳନୀୟା

ବାତ୍ସଲ୍ୟମମତା ଭରା ।

ଶୁଭାଶୁଭ ବେନି ସମ ଭାବେ ଘେନି

ନିତି ଯିଏ ଚାଲେ ପଥ,

ଭଲ ମଣିଷର ନାମ ପାଖେ ତାର

ନାମ ରହିବ ଯୁକତ ।