ସମୟର ଛାଇ

ଦଶ ମାସ ଦଶ ଦିନ ମାତୃ ଗର୍ଭେ ରହି

ଆସିଥିଲୁ ଦୁନିଆକୁ କାନ୍ଦି କଇଁ କଇଁ ।

ନିଷ୍ପାପ ସେ ମନ ଥିଲା ବାଲ୍ୟ କାଳେ ତୋ'ର

ଅନ୍ୟାୟ ଅଧର୍ମ ସଂଜ୍ଞା ଥିଲା ଅଗୋଚର ।

ବୁଢୀ ଆଈ ଗପ ପେଡ଼ି ଅଲୋଡ଼ା ଲାଗିଲା

କୈଶୋର ର ଛାପ ଯେବେ ତୋ' ଦେହେ ବାଜିଲା ।

ଧିରେ ଧିରେ ବୋଳି ହେଲୁ ଯୌବନର ରଙ୍ଗ 

କାମ କ୍ରୋଧ ଲୋଭ ହିଂସା ହେଲେ ତୋର ସାଙ୍ଗ ।

ବୟସର ଅପରାହ୍ନେ ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟ ଆସିଲା 

ରାମ ନାମ ହରି ନାମ ଜପି ଦିନ ଗଲା ।

ଜନ୍ମ ଠାରୁ ମୃତ୍ୟୁ ଯାଏଁ କଥା ଏହା ତୋ'ର

ଏବେ ଶୁଣୁ କିଏସେ ମୁଁ ପରିଚୟ ମୋ'ର ।

କଇଁ କଇଁ କାନ୍ଦ ପରେ କ୍ଷୀଣ ତୋ ହସରେ

ଏନ୍ତୁଡ଼ି ନିଆଁ ରେ ଅବା ମାଆ ର ଛୁଆଁରେ ।

 ବୁଢୀ ଆଈ ଗପ ଆଉ ଧୋ ବାୟା ଗୀତରେ

ସବୁଠି ମୁଁ ଥିଲି ଧନ! ମନକୁ ପଚାରେ ।

ବୟସର ତାଡ଼ନାରେ ଚାଲଗଲା ଆଈ

ଆଖିରେ ତୋ ଲୁହ ଥିଲା ଦେଖି ତାର ଯୂଈ ।

ବାପା ମାଆ ଏବେ ତୋର ହେଲେ ବୁଢା ବୁଢୀ  

ତୁ ବି କେବେ ଚାଲିଯିବୁ ଅକାଳରେ ଝଡ଼ି ।

ପଶୁ ପକ୍ଷୀ ଗଛ ଲତା ପତଙ୍ଗ ଓ କୀଟ 

ନଦୀ ନାଳ ସାଗର ବି ହେବ ଦିନେ ନଷ୍ଟ ।

କେବଳ ମୁଁ ବଞ୍ଚିଥିବି ସ୍ମୃତି ସବୁ ନେଇ 

ସବୁ ଆସି ଚାଲିଯିବେ ଏକା ଥିବି ମୁହିଁ ।

ଅକ୍ଷୟ ଅନନ୍ତ ଅଟେ "ସମୟ" ମୋ ନାମ 

ମୂଲ୍ୟ ମୋର ଯେ' ବୁଝିଛି ସେହି ଏକା ଧନ୍ୟ ।

ଦାନ ପୂଣ୍ୟ ଧର୍ମ କର୍ମ କରିଯା ରେ ଭାଇ

ଚାଲିଗଲେ ନଫେରେ "ମୁଁ ସମୟର ଛାଇ" ।