ସ୍ମୃତିରେ ଭାର୍ଗବୀ କୂଳ

ଅସ୍ତମିତ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଲୁଚକାଳି ଖେଳେ ପଶ୍ଚିମ ଗଗନେ,

ଆତୁର ହଜିଯିବାକୁ ରଜନୀ କେଶ ବନେ,

ଗତିଶୀଳ ବାଲିିିିକୂଳ ତରଙ୍ଗାଇତ ପବନେ,

ଉନ୍ମାଦନା ଖେଳାଏ ତାସକେଣ୍ଡା କୈଶୋର ମନେ ।

ଦଶନ୍ଧି ଦଶନ୍ଧି ଗଲାଣି ବାଲିଗଦା ସରି ଖସି,

ତୋଳୁଥିଲୁ ପ୍ରାସାଦ ଓଦାବାଲିରେ ଚକା କସି,

ଅଣ୍ଟିିିରେ ଜାମୁକୋଳି ପାଦ ଥକେ ଖେଳି ଖେଳି,

ପାଠର ବୋଝ ଯାଉିଥିଲାା କାଗଜ ନାଆଁରେ ଭାସି ।

ପକେଟରେ ଲୁୁୁୁୁୁଚେଇ ଯାଉଥିଲା ଲୁଣ ଲଙ୍କା ଗୁଣ୍ଡ,

ଜମୁଥିଲା ଖଟି ନଈ ପଠାରେ ସାଙ୍ଗ ସାଥି ହେଲେ ରୁୁୁୁଣ୍ଡ ,

ଭାଙ୍ଗି ଆଣୁଥିଲେ ସଜ ବାଇଗଣ ବିିିଲାତି, କାକୁଡି କଷି,

ମାଲିକ ହାବୁଡେ ପଡ଼ିଲେ ଘରେ ପଡୁଥିଲା ଠେଙ୍ଗା ମାଡ।

ନଦୀ ବନ୍ଧେ ଧୂଳି ଉଡ଼େ, ଘଣ୍ଟି ଟୁନ୍ ଟୁୁନ୍ ଦୋଳି ଖେଳେ,

ମେଣ୍ଢା ଦଳ ଗାଈ ପଲ ଯେବେ ଘର ବାହୁଡେ ,

ବଗ ବଗୁଲୀ ବର ଡାଳେ ଆସି ହୁଅନ୍ତି ଜମା,

ଭାର୍ଗବୀ କୂଳେ ସେ ସଞ୍ଜ ମନୋହର ଆଜି ମନେପଡେ ।

ସମୟର ଚକ୍ର ଯେତିକି ଯେତିକି ଆଗେଇ ଯାଉଛି ,

ସ୍ମୃତି ରେ ସେ ଦିନ ସବୁ ସେତିକି ତେଜୀୟାନ ହେଉଛି, ଖୋଲା ଆକାଶ ତଳେ ସେହି ନିର୍ମଳ ଖୋଲା ହସ,

ଆଜିବି ହସିିିିିିବାକୁ ମନେ ଆକାଂକ୍ଷା ଉଙ୍କି ମାରୁଛି ।