ଶରତ ଛୁଆଁରେ

ନୀଳ ଆକାଶର ନୀଳ ଅଗଣାରେ

ଗୋଟି ଗୋଟି ସେଇ ଭସା ବଉଦ

ଦୂର ପାହାଡ଼ର ଝରଣାର ସୁର

ଚପଳାର ଛୁଆଁ ଦୁନ୍ଦୁଭି ନାଦ... ।

ଲୁଚିଯାଏ ଧୀରେ ସମୟ ସୁଅରେ

ଲିଭିଯାଏ ମନୁ ଅକୁହା ସ୍ମୃତି

ଥିରି ଥିରି ବହି କାନେ ଦିଏ କହି

ଅଝଟ ହୃଦୟ ଅକୁହା ଗୀତି... ।

ସୂରୁଯର ତେଜ ମନେ ଭରି ଲାଜ

ସଞ୍ଜ ଆକାଶରେ ଲୁଚି ଯାଇଛି

ଗୋଧୂଳି ଗଗନେ ହୋଇଣ ମଗନେ

ଚାନ୍ଦିନୀ ଆଶାରେ ଶଶୀ ବସିଛି... ।

ପୂନେଇଁ ପରଶ ଜୋଛନାର ଆଶ

ମନେ ଭରିଦିଏ ପୁଲକ ନୂଆ

ଅଭୁଲା ସେ ସ୍ମୃତି ଭରିଦିଏ ପ୍ରୀତି

ହୃଦୟ କନ୍ଦରୁ ଉଠଇ ଧୂଆଁ... ।

ସବୁଜ ବନାନୀ ସାଜିଛି ଧରଣୀ

ଶରତ କହୁଛି ଶେଫାଳୀ କାନେ

ଗଲା ସନ ପ୍ରିୟା କହିଥିଲ ଯାହା

ଭୁଲି ଯାଇଛ କି ରଖିଛ ମନେ.... ।