ଶ୍ରମିକ

ବଞ୍ଚିବାର ରାହା ଖୋଜି ଖୋଜି ମୁହିଁ

ସାଜିଛି ଜଣେ ଶ୍ରମିକ

ଅନ୍ୟ ଅଧୀନରେ କାମ କରିବାରେ

ମନେ ନାହିଁ ଜମା ଦୁଃଖ ।

ମାଜୁଅଛି କାହା ଅଇଁଠା ବାସନ

ଧୋଉଛି ପିନ୍ଧା ବସନ

ତଥାପି ପୂଜିତ ମୋପାଇଁ ସେମାନେ

ଅନ୍ନଦାତା ଭଗବାନ ।

ମାଟି ମୁଁ ତାଢୁଛି ଲଗାଉଛି ଗଛ

ରଖେ ପରିବେଶ ସ୍ୱଚ୍ଛ

ସମସ୍ତେ ରୁହନ୍ତୁ ସୁଖରେ ଶାନ୍ତିରେ

ହେଲେ ହେଲି ପଛେ ନୀଚ ।

ପେଟ ପୋଷିବାରେ ନାହିଁ ଜମା ଦୋଷ

କାମ ନୁହେଁ ଛୋଟ ବଡ଼

ଜୀବନରେ ଆସୁ ଯେତେ ଝଡଝଞ୍ଜା

ଗଢିବାକୁ ହେବ ନୀଡ଼ ।

ମୁଣ୍ଡ ଝାଳ ଏଠି ତୁଣ୍ଡରେ ମୋ ମାରି

କାମ କରେ ଅନ୍ୟପାଇଁ

ସେହିଥିରେ ହୁଏ ନିଜର ଭରଣା

ଦୁଃଖ ମୁଁ କରିବି କାହିଁ ।