ଶିଶୁ ସୁରକ୍ଷା, ମାନବିକ ଅଧିକାର

ନିଃଷ୍ପାପ ନିର୍ମଳ ହୃଦୟ ଅଟଇ ତ

ସବୁ ଶିଶୁଂକର

ସେ ନିରୀହ, ସରଳତା ଓ ବିଶ୍ୱାସର 

ଗନ୍ତାଘର  ।

ସେ ଚାହେଁ ହେବାକୁ ପଥିକ ସତ୍ୟ, 

ଧର୍ମ, ଶାନ୍ତି ଓ ପ୍ରେମର 

କେବେ ନୁହେଁ କେଉଁ ଯୁଗେ ଛୁଆଁ ଅଛୁଆଁ, 

ଛୋଟ ବଡ ଭାବ ନାହିଁ ତାର ।

ସେ ଏକ ମୂର୍ତ୍ତି ଭୂଖଣ୍ଡରେ, ଚାହେଁ ସଦା

ଚିତ୍ର ଭଲ ପାଇବାର  

ତାହାର ଅମ୍ବୃତମୟ ଭାବନାକୁ ଆଙ୍କିବାକୁ 

ଶକତି ନାହିଁ ଶବ୍ଦର ।

ଶିଶୁ ଆଜି, ସିଏ କାଲିର ଭବିଷ୍ୟତ ତ,

ଆମ ଭାରତର

ନିତ୍ୟ ସତ୍ୟ କଥା, ଶିଶୁ ରୁଗ୍ଣ ହେଲେ 

ନଷ୍ଟ ହୁଏତ ଦେଶର ।

ଅନାବିଳ ଶାନ୍ତି ଓ ପ୍ରେମର, ସେ ସର୍ବଦା 

ନିଶ୍ଚିତ ହକଦାର

ସମ୍ବିଧାନେ ନେଇଛେ ଶପଥ, ତାହାର ତାହା

ମୌଳିକ ଅଧିକାର ।

ଶିଶୁ ପାଇଁ ବ୍ୟବସ୍ଥା କରିବା, ଉତ୍ତମ ଶିକ୍ଷା, 

ଖାଦ୍ୟ ଓ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟର

ଖାଦ୍ୟର ଓ ସୁରକ୍ଷା ତାହାର ଅଟେ ପୃଥିବୀରେ

ମାନବିକ ଅଧିକାର ।

ଶିଶୁ ଚାହେଁନି ଭିକ୍ଷା ବୃତ୍ତି ଧନ୍ଦା, ଚାହେଁନି ଶ୍ରମ 

କରିବାକୁ କଳ କାରଖାନାରେ

ଚାହେଁନି ସେ ଗୋତି ଖଟିବାକୁ ଅବା କଟାଇବ

ହୋଟେଲରେ ବାସନ ମାଜିବାରେ ।

ଶିଶୁ ମୁଖେ ହସ, ପୃଥିବୀର, ସବୁ ଦେଶ, ସମାଜ

ଓ ଜାତି ବିକାଶର ଧାରା

ଭବାର୍ଣ୍ଣବ ଜଳେ ଭାସୁଛନ୍ତି ବହୁ ଶିଶୁ, ଡାକୁଛନ୍ତି ମୋ

କଥା ଟିକିଏ ଭାବ, ହେ ମାନବ ପରା ।

ହେ ଶାସକଗୋଷ୍ଠୀ, କୁମ୍ଭୀର କାନ୍ଦଣା, ବୃଥା 

ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି କିଆଁ କର

ସେହି ନିଷ୍କପଟ ପ୍ରାଣ ଚାହେଁ ହୁଅ ଆଲୋକ 

ବର୍ତ୍ତିକା ପ୍ରେରଣାର ।

ଡାକେ ହୋଇ ଅଧିରା, ବହୁ ଶିଶୁ ଖୋଜୁଛନ୍ତି

ହୃଦୟ ମଧ୍ୟରେ ପ୍ରେମ ଆମର

କେତେ ଶିଶୁ ହରାଉଛନ୍ତି ବାଲ୍ୟ ସୁଲଭତା, ତା 

ଅଧିକାରରୁ ତାହାକୁ କିଆଁ ବଞ୍ଚିତ କର ।