ଶିଶୁ ଶ୍ରମିକ

ବୋହୂ ବୋହୂକା ଖେଳ ତା ବନ୍ଧା,

ଜରି ଅଖା ମୁଣିରେ,

ତା ଭିତର ନାଲି କଣ୍ଢେଇ ଦେଖୁଛି ରାହା,

ସଜାଇ ଗଜରା ବେଣୀରେ ।

ଗାଁ ଦାଣ୍ଡରେ ତୋଳୁଥିଲା ଯିଏ ,

ମିଛିମିଛିକା ବାଲିର ଘର,

ଦୂର ସହରେ ପ୍ରାସାଦ ଗଢୁଛି,

ସାଜିଛି ଶ୍ରମିକ ଏବେକାର।

ହାତ ଧୋଇବା ଶିଖି ନ ଥିଲା,

ଖାଇବା ପରେ ଭଲରେ,

ସଫା କରୁଚି ଝୁଡ଼ି ଝୁଡ଼ି ବାସନ,

ହୋଟେଲ ଅଳିନ୍ଦରେ।

ଇଟା ପାଣିକୁ ବୋତଲରେ ପୁରେଇ,

ନାଲି ସର୍ବତ କରୁଥିଲା,

ସେହି ଇଟାକୁ ମୁଣ୍ଡରେ ନଦିଛି,

ଗଡାଉଛି ପୁଣି ଠେଲା ।

ଖାତା ବହି ଧରି ସ୍କୁଲ ଧାଉଁ ଥିଲା,

ଶିଖୁଥିଲା ନୂଆ ଭାଷା,

ପାଠ ପଢି ଦିନେ ହବ ବାରିଷ୍ଟର,

ମନେ ମରିଥିଲା ଆଶା ।

ମାଟିରେ, ବାଲିରେ କାନ୍ଥରେ କନ୍ଥାରେ,

ଆଙ୍କୁଥିଲା କେତେ ଚିତ୍ର,

ଭାବିଥିଲା ହବ ଭବ୍ୟ ଚିତ୍ରକରଟେ ,

ଉଚ୍ଚ କରିବ ପିତୃ ମୈତ୍ର ।

ସପନ ତାହାର ନିଆଁ ରେ ପୋଡ଼ୁଛି,

ଉଡୁଛି ଚା ଚିମିନି ଧୂଆଁ ରେ,

ସେହି ଧୂଆଁ କୁ ସାଉଁଟି କରିବ, 

ଜଳ ଦିନେ ନିଷ୍ଠାର ଛୁଆଁରେ ।

ହୃଦୟେ ତା'ର ଆକାଂକ୍ଷା ଦୃଢ଼,

ଅଭାବ ସାଜିଛି ବେଢ଼ି,

ପରିବାର ପୋଷଣ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ଆଗରେ,

ମଉଳି ଯାଉଛି କଢି ।

ଶିଶୁ ଶ୍ରମିକ ନାମରେ ଚାଲେ,

ନିତି କେତେ ରାଜନୀତି,

ସୁବିଧା ସୁଯୋଗ ଆସେ ବହୁତ,

ହେଲେ ବାଟରେ ହଜେ ତା ସ୍ଥିତି ।