ଶୀତ

ଶୀତ କେବେ 

ଅଳସୀ ନଈ

ଶୀତୁଆ ଶିହରଣେ

ମନକୁ ଦିଏ ଭିଜେଇ ।

ଶୀତ କେବେ 

ଷୋହଳ ବୟସୀର

ମହକିତ ଯୌବନ

ଶୀତଳ ସମୀରେ

ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣମହଲରେ

ନୃତ୍ୟରଙ୍ଗା ଧାନ ।

ଶୀତ କେବେ

ପ୍ରେୟସୀର ଶୀତଳ ଛୁଆଁ

ଥରୁଆ ଦେହରେ

ଖେଳୁଥିବା ପ୍ରୀତିର ନିଆଁ ।

ଶୀତ କେବେ

ଶୀତୁଆ ସକାଳେ

ମୁକ୍ତାର ସହର

କିଟ କିଟ ଅନ୍ଧାରେ

ଫିକା ଜହ୍ନ ରାତିରେ

ଉଷୁମ ତାତି

ଦୁଇ ଶୀତଳ ଛାତିର ।।