ଶୀତ

ମୁଁ କାକର ର ଟୋପା ଟିଏ

ଶୀତ ସକାଳ ର

ତୁମେ ଅଳପ ଉଷୁମ ତାତି

କଅଁଳ ଖରା ର

ହସି ଦେଲେ ଅଳ୍ପ ଅଳ୍ପ

ଚାହିଁ ଦେଇ ମୋତେ

ମୋତି ପରି ଚମକେ ମୁଁ

ତୁମରି ପରଶେ

ଶୀତ ର ସକାଳ ସାଥି

ଘନ କୁହୁଡି ଚାଦର

ସକାଳ ର ନାଲି ଚା

ଚୁଲି ନିଆଁ ର ଆଦର

କେଡେ ଯେ ଉଷ୍ମତା ସଖୀ

କେଡେ ସତେଜ ସେ ସ୍ମୃତି

ଛାତିର ସ୍ପନ୍ଦନ ଶୁଣେ

ଯେବେ ନିରବ ରେ ଛାତି

ରାତି ରାତି କଟିଯାଏ

ଋତୁ ଅଗୋଚରେ

ମନ ର ମିଳନ ଋତୁ

ଦେହ ପାର୍ବଣ ରେ

ଆଖିର କଜଳ

ଓଠେ ରକ୍ତ ପଟଳ ର ଲେପ

ପାଦ ରେ ଅଳତା

ଭ୍ରୂଲତା କୋଦଣ୍ଡ ନାରାଚ

ସିଂଥୀରେ ସିନ୍ଦୁର

ପାଦେ ପାଉଁଜି ରୁପାର

ନ ହାରିବ କେଉଁ ବୀର

ପ୍ରେମ ର ଯୁଦ୍ଧ ର

ହାରିବା ଜିତିବା ସଖୀ

ସବୁ ଏକାକାର

ହାରିଲେ ଜିତିବା ସୁଖ

ଲଙ୍ଗେ ହୃଦ ସିନ୍ଧୁ ତୀର

ମୁଁ ପ୍ରଭାତ ଶିଶିର ପରି

ଶୀତ ସକାଳ ରେ

ଆହ୍ଲାଦ ରେ ଚମକି ବି

ତୁମ ପୀରତି ଛୁଆଁ ରେ