ସଦ୍ୟ ସପନ

କାଲି ରାତିରେ ସପନ ତୁଠରେ 

   ଆସିଲା ଲଳନା ଜଣେ 

ଭାବ ଭାବନା ହେଲେ ଆନମନା

    ହୃଦୟ ବଖରା କୋଣେ ।

ଅଜ୍ଞାତ ଆବେଗ ପୁରିଲା ହୃଦୟେ 

   ମନ ହେଲା ଆନମନା 

କିଏ ଏ' ରୂପସୀ ଶଶି ସମ କାନ୍ତି 

    କି'କାରଣେ ଆଗମନା ।

ସ୍ମିତ ହାସ୍ୟ ଦେଇ ବସିଲା ପାଖରେ 

    ଭାଷିଲା କେତେ ହରସେ 

ପ୍ରୀତି ସମ୍ଭାଷଣେ ମୋହିଲା ମନକୁ  

     ତନ୍ଦ୍ରା ମାଦକ ତୃଷିତେ ।

ନିଦ୍ରା ଭାଜିଗଲା କୋଳାହଳ ଶବ୍ଦେ 

     ଉଠି ବସିଲି ତ୍ବରିତେ

ପ୍ରବାସୀ ବନ୍ଧୁଏ ରତ ଥିଲେ ସର୍ବେ 

    ଯେ ଯାହା ସ୍ନାନ ଶଉଚେ ।