ପ୍ରଜାପତିର ଡେଣା-ଏକ

ବହୁତ ସୁନ୍ଦର ଉଡିବା ଦୃଶ୍ୟ,

ଅଦ୍ଭୁତ ଶକ୍ତିରେ ମନ୍ତ୍ରିତ ପକ୍ଷଯୋଡି ।

ସୁରଭି ଛୁଇଁ ଛୁଇଁ ଯାଏ ,

ପାଗଳ ପରି ଫୁଟିବାକୁ ଯନ୍ତ୍ରିତ ହୁଅନ୍ତି

ସେମାନେ,

ପ୍ରେମ ସତେ ଏତେ ଜୀବନ୍ତ ଓ ଅନ୍ଧାର !

ତୋ ସୁନ୍ଦରପଣର ମାଦକତା

ସେମାନଙ୍କୁ ନଷ୍ଟ କରେ ,

ସେଇ କଣ୍ଟା

ଚୁମ୍ବନକୁ କ୍ଷତାକ୍ତ କରେ ,

ଈର୍ଷାଳୁ ପାଖୁଡାମାନେ

ତୋତେ ଛୁଅନ୍ତି ,

ଆଘ୍ରାଣ କରନ୍ତି।

ତୀବ୍ରତର ବେଗ ତୋର,

ସମୁଦ୍ର ଲଂଘିବାର ସାହସ

ତୋ ମସ୍ତିଷ୍କରେ,

ପ୍ରାଣର ଅଦମ୍ୟ ଆକର୍ଷଣରେ

ବନ୍ଦୀ ସେମାନେ

ଶୁଙ୍ଘନ୍ତି

ଓ ଝଡିଯାନ୍ତି ।

ତୁ ବିଶ୍ଵାସ କର ବା ନ’କର

ସେଇ ପାହାଡ଼େ କଢିଟିଏ

ବର୍ଷତମାମ ଫୁଟୁଥାଏ ।

ତାକୁ କେବେ ଛୁଇଁବୁନି ,

ଛୁଇଁଲେ ଫୁଟିବାକୁ ବ୍ୟାକୁଳ ହେବୁ

ଉଡିପାରିବୁନି ।