ପ୍ରାର୍ଥନା

ହେ ବିଶ୍ବ ବିଧାତା ସ୍ୱାମୀ ! ଜଗତ କରତା 

ସୃଷ୍ଟି-ସ୍ଥିତି–ପ୍ରଳୟର ତୁମେ ହିଁ ନିୟନ୍ତା ।।

ଭକ୍ତିପୂତେ ବେନି ହସ୍ତେ କରେ ପ୍ରଣିପାତ

ଏ ବିଶ୍ବ ଭୁବନେ ଶାନ୍ତି ହେଉ ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ ||

ହେ ଜଗତ ପିତା,ମାତା,ତୁମେ ବନ୍ଧୁ-ଭର୍ତ୍ତା

ତୁମେ ବିଦ୍ୟା-ବୁଦ୍ଧି-ଜ୍ଞାନ-ଧନ ସୁଖ ଦାତା ||

କୁବୁଦ୍ଧି,କୁଦାସ ମୁହିଁ ହୀନ କୁଳାଚାର 

ଦୁର୍ଗୁଣ ବିନାଶି ଦିଅ ସୁଗୁଣ ସତ୍ଵର  ||

କୁପଥରୁ ନିବର୍ତ୍ତାଇ ନିଅ ସୁପଥକୁ ।

ଅଜ୍ଞାନ ତମୋ ବିଧ୍ବଂସୀ ଦେଖାଅ ଜ୍ୟୋତିକୁ ||

ମୁହିଁ ନରାଧମ ପାପୀ ଅଟଇ ଅଧର୍ମୀ 

ସତ୍ୟ ପଥେ, ଧର୍ମ ପଥେ ଚଳାଅ ହେ ସ୍ବାମି !

ସଗୁଣ ସାକାର ବ୍ରହ୍ମ ପ୍ରଭୁ ନିରାକାର 

ଗୁଣତ୍ରୟେ ତୁମ ସତ୍ତା ଥାଏ ନିରନ୍ତର ||

ତବ ଇଙ୍ଗିତରେ ଏହି ସୃଷ୍ଟି ଆତଯାତ

ଆଜ୍ଞା ବିନୁ ନ ଚଳଇ ଉଦଧି-ମାରୁତ ||

ଅନନ୍ତ ମହିମା ତବ କି ବର୍ଣ୍ଣିବି ମୁହିଁ 

ନିର୍ବୋଧ-ଅଜ୍ଞାନ ଶକ୍ତି ହୀନ ମୁଁ ଅଟଇ ||

କାମନା-ବାସନା ସୁଖ ନାହିଁ ପ୍ରୟୋଜନ 

ବିଷମ ଜଞ୍ଜାଳୁ ମୋତେ କର ପରିତ୍ରାଣ ||

ରାଷ୍ଟ୍ରଭକ୍ତି–ଦୁଃଖୀ ସେବା ପର ଉପକାର 

ସୁନୀତି-ଆଦର୍ଶ-ତ୍ୟାଗ ଧ୍ଯେୟ ହେଉ ମୋର ||

ଦୟାକ୍ଷମା ଓ ଶାନ୍ତିର ଦିବ୍ୟ ଅବତାର 

ସତ୍ୟ-ଶିବ-ସୁନ୍ଦର ର ତୁମେ ମୂଳାଧାର ||

ଅସୁୟା-କୁତ୍ସିତ ଭାବ ମନୁ ହେଉ ଦୂର

ସ୍ନେହ-ଶ୍ରଦ୍ଧା-ଭକ୍ତିଭାବ ରହୁ ନିରନ୍ତର ||

ସକଳପ୍ରାଣୀଙ୍କ ଦୁଃଖ ଯାଉ ଅପସରି 

ବିଶ୍ବେ ସଦା ବୃଷ୍ଟି ହେଉ ପ୍ରେମସୁଧା ବାରି ||

ତବ ଶ୍ରୀ ପୟରେ ପ୍ରଭୁ ହେଲି ସମର୍ପିତ 

ଏ ଭବ ବନ୍ଧନୁ ସ୍ବାମି କରିଦିଅ ମୁକ୍ତ ||