ପଣ୍ଡା

ପାଢ଼ୀ ବାବୁକଂ ଦାଢୀ

ଗୋପବନ୍ଧୁ କା ଛାଡି ।

ସେବକ ନିଜେ ଭାବି

ମାଇକି ଧରି ରାବି ।

ବୋଲନ୍ତି ସାଧୁ ବାଣୀ

ସ୍ୱାର୍ଥକୁ ଆଗେ ଆଣି ।

ଚରିତ୍ର ଦେଲେ ସାରି

ପଛରେ ପଡି ନାରୀ ।

ସାହିତ୍ୟ ଚାଷ କରି

ପୁରସ୍କାର କୁ ଧରି ।

କପଟ ଛନ୍ଦ କଥା

ନିଜର କାମେ ମଥା ।

ବ୍ରାହ୍ମଣ ହୋଇ ଘେନା

ମୋଫତ ଗିଳି ଛେନା ।

ସମାଜ ସଂସ୍କାରକ

ଦିଅନ୍ତି ରାବି ଭେକ।

ଖଜିର ଗଛ ସାରା

ପାଆଚ ଦେଖ ପରା ।

ପାଢ଼ୀ ଭାଇନା ଦାଢ଼ି

ବାବାଜୀ ପରି ଛାଡି ।

ଆଇଁସ ଦେଖି ନାଳ

ଚାଟନ୍ତି ବସି ଝୋଳ।