ପଳାଶ

ଡଃ ଶଶୀ ଭୂଷଣ ମହାପାତ୍ର

ଯୌବନ ଡହ ଡହ ରଡ଼ ନିଆଁ

ଜାଳିଦିଏ ଦେହକୁ ଯେମିତି

ପଳାଶ ଜଳୁଛି ସେମିତି,

ଗଛର ତମାମ ସବୁଜିମା ଜାଳି

ତା' ଦେହେ ଲାଗିଛି ନିଆଁ

ପ୍ରକୃତି କରିଛି ତାକୁ କିମିୟା|

ମଣିଷ ଜଙ୍ଗଲ ତା'ପାଇଁ ମନା

ଭଅଁର ତା'ପାଖକୁ ଯିବା ମନା

ଦିଅଁ ପାଖେ ଲାଗିହେବା ମନା

କିଏ ଯେମିତି ଫତୁଆ କରିଛି ଜାରି

ଛୁଅଁନା ଛୁଅଁନା ଅଭିଶପ୍ତ ସେ

ତାକୁ ସବୁଠି ପ୍ରବେଶ ମନା,

ଜହ୍ନ କିନ୍ତୁ କରିନାହିଁ ମନା

ଢାଳିବାକୁ ତା'ଉପରେ ଜ୍ୟୋସ୍ନା,

ପଳାଶ ସାଜିଛି ଆଜି

ଶୋଷି ଶୋଷି ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କଠୁ ଯେତକ ଲାଲିମା|

ମୁଁ ଛୁଇଁଛି ତାକୁ

ସେବି ଛୁଇଁଛି ମୋ ମନକୁ

ମୋ ମନରେ ତା' ଲାବଣ୍ୟ ଝଟକୁଛି

ମୁଁ ଘଡ଼ିଏ ଅଟକୁଛି

ସେ କିନ୍ତୁ ସେମିତି ଜଳୁଛି |

*******************