ଫେରି ଆସନ୍ତା କି ମୋ ପିଲାଦିନ ??

ଶୈଶବର ସ୍ମୃତି ନିତି ମନେପଡେ
ଅବିସ୍ମୃତ ସେହି କଥା
ଗାଁର ମହକ ସଦା ଝୁରି ହୁଏ
ଆଦ୍ୟ ଜୀବନୀର ଗାଥା ।।

ବୋଉ କାନ ମୋଡ଼ା ବାପାଙ୍କର ଗାଳି
ଥିଲା କେତେ ମିଠା ଭରା
ବିଲ ବଣ ବୁଲି ମାଛ ଧରିବାରେ
ବାସନା କେଢେ ନିଆରା ।।

କଦଳୀ ପତର ଛତାଟିକୁ ନେଇ
ବନିଶୀରେ ମାଛ ଧରା
ସକାଳରୁ କେବେ ସଞ୍ଜ ନଇ ଯାଏ
ସ୍ମୃତି ସେ ଯେ ଅପାସୋରା ।।

ଫେରି ଆସନ୍ତା କି ପିଲାଦିନ ମୋର
ବିଭୋର ହୁଅନ୍ତି ସେଠି
ହଜି ଯାଆନ୍ତି ମୁଁ ସେହି ଶଇଶବେ
ସ୍ମୃତିକୁ ପଖାଳି ନିତି ।।