ନଜର ନଲାଗୁ କାହାର

ଭୋଦୁଅ ସକାଳ ଆସିବା ଆଗରୁ 

କାହା ସାର୍ବଗ୍ରାସୀ ଆଖି 

କେଜାଣି କାହିଁକି ପ୍ରଜାପତିଠାରେ 

ଆଖି ବି ରହୁନି ଲାଖି ।

ଆକାଶ ଦିଶୁଛି ଅନ୍ୟ କେଉଁ ରଙ୍ଗ 

ତାରା ବି ମାରୁଛି ଆଖି 

ନଈରେ ନାଉରୀ ଯାଉଛି ପହଁରି 

ଭାବରେ ଅଭାବି ସେ ନିରିମାଖି ।

ଫୁଲ ରାଇଜରେ ଗୋଲାପ କାନ୍ଦୁଛି 

ହାତଠାରି କହେ ସୂର୍ଯ୍ୟମୁଖୀ 

ଯେତେ ଯାହା ହେଉ ରବି କିରଣ ପାଇଁ

ଧରଣୀ ହୋଇବ ସୁଖୀ ।

ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କର ଗତି ଆଣିଦେଉ ମୁକ୍ତି 

ସାତରୁତୁ ସାତ ସୁରେ ହସୁଥା ରେ ସଖୀ 

ଦୂରୁ ସାଲବେଗ କହନ୍ତି ଅଟକିଥା ରଥ 

ଗଲେ ମୁଁ ଗଡିବେ ପାରିବି ଅନ୍ତତଃ ଦେଖି ।