ନୀଳ ଆକାଶ ଶ୍ୟାମଳ ଧରା

ନୀଳ ଆକାଶରେ ଅମ୍ବୁଦ ମାଳାରେ

ଲୁଚିଛି ଜୀବନ ଧାରା ।

ସେ ଧାରା ସ୍ପର୍ଶରେ ଘନ ସବୁଜରେ

ହସି ଉଠୁଅଛି ଧରା ।।

ଭୂଧର ବକ୍ଷରେ ବରଷାର ଧାରେ 

ପାଦପେ ଶୋଭିତ ତୋରା ।

ସେହି ପାଦପରେ ଫଳ ପୁଷ୍ପ ଭାରେ

ସୁନ୍ଦର ରୂପ ପସରା ।।

ମାଳ ମାଳ ଶ୍ୱେତ ବାରିଦ ଭାସଇ

ନୀଳ ଆକାଶର ବକ୍ଷେ ।

ମାଆ ବସୁମତୀ ଚାହିଁ ରହିଅଛି

ଆକାଶକୁ ଅପଲକେ ।।

ସବୁଜିମା ଭରା ଧରିତ୍ରୀ ଶୋଭିତା

ଘନ ସବୁଜିମା ଭରା ।

ସମୀରେ ଭାସଇ ଆକାଶ ବକ୍ଷରେ 

ଶ୍ୱେତ ବାଦଲର କେରା ।।

ସବୁଜିମା ଘଞ୍ଚ ଜଙ୍ଗଲ ମଧ୍ୟରେ 

ଦିଶଇ ପାହାଡ଼ ତୋରା ।

ପର୍ବତ କ୍ରୋଟରୁ ଝରି ଆସୁଅଛି

ପବିତ୍ର ତଟିନୀ ଧାରା ।।

ଧରା ପରେ ଦେଖ ଭୂଧର ଶୋଭିତ

ତାପରେ ପାଦପରାଜି ।

ନୀଳ ଆକାଶରେ ଅମ୍ବୁଦ ମାଳାରେ

ଶାନ୍ତ ସ୍ନିଗ୍ଧ ଶୋଭା ରାଜି ।।

ଶ୍ୟାମଳୀ ଧରିତ୍ରୀ ହୋଇ ଋତୁମତି

ଗଭାତା ଶ୍ୟାମଳାପ୍ଲୁତ ।

ନୀଳ ଆକାଶକୁ ପ୍ରୀତି ନିବେଦନେ

ଝରିପଡ଼େ ଶ୍ୱେତ ରେତ ।।

କିସୁନ୍ଦର ଆହା କେଡେ କମନୀୟ

ଧରିତ୍ରୀ କନିଆଁ ବେଶ ।

ପ୍ରେମିକ ଆକାଶ ଶ୍ୱେତ ଦିଗାମ୍ବରେ

ସାଜି ଅଛି ବରବେଶ ।।

ଧରଣୀ ମାତାର କୋଳ ଭରିଅଛି

ନାନାଜାତି ପାଦପରେ ।

ଆକାଶ ଜନକ ଚାହିଁଛନ୍ତି ଦେଖ

ସଜଳ ନୟନ ଧାରେ ।।

ଆସିଅଛି ଶୁଭ ଲଗନ ସଙ୍ଗାତ

ଆସ ମୋ ନିକଟେ ବସ ।

ଏକାକାର ହେବା ପ୍ରେମ ନିବେଦିତା

ଆଜି ଧରିତ୍ରୀ ଆକାଶ ।।