ମୁଁ

ଭାସୁଥିବି ବଟ ପତ୍ରର ଉପରେ,

ଚାରି ଆଡେ ପାଣି ଆଉ ପାଣି,

ପୃଥିବୀ ଓ ସାଥି ଗ୍ରହ, ଉପଗ୍ରହ

ସୂର୍ଯ୍ୟ, ଚନ୍ଦ୍ର, ଛାୟାପଥ,ତାରକାପୁଞ୍ଜ

ଆକାଶ, ମହାଶୁନ୍ୟ -

ସବୁ ଜଳମଗ୍ନ।

ଅକ୍ଷାଂଶ, ଦ୍ରାଘିମା, ଦୈର୍ଘ୍ୟ, ପ୍ରସ୍ଥ,

ଜ୍ଞାନ,ବିଜ୍ଞାନ, ସ୍ମୃତି, ବିସ୍ମୃତି

ସବୁ ଅତଳ, ଅଥଳ।

ଆଲୋକ ଅନ୍ଧାର ସବୁ ଜଳ ମଗ୍ନ।

ମୋର "ମୁଁ" ବି ଜଳମଗ୍ନ।

ସୃଷ୍ଟି, ସ୍ଥିତି ଓ ସଂସ୍ଥିତି ମଧ୍ୟରେ

ମୁଁ ହିଁ ପ୍ରତ୍ୟୟ ଓ ପ୍ରତୀକ ।

ହଠାତ ଆବିର୍ଭାବ ହୁଏ

କାୟା, ଛାୟା, ମାୟା

ସ୍ଥଳ ଓ ପବନ।

ଅନ୍ଧାରର ଅଭାବବୋଧରେ

ଆଲୋକର ଉଦ୍ଭାସ,

ଶରୀରର ଚଳନରେ

ନିଶ୍ବାସ ପ୍ରଶ୍ବାସ।

ନିଜକୁ ବାଣ୍ଟି ହୋଇ ସୃଷ୍ଟି ହୁଏ

ଆଦାମ ଓ ଇଭ।

ସୃଷ୍ଟି ହୁଏ ନିଷିଦ୍ଧ ଆତ,

ଭକ୍ଷଣ ଓ ପ୍ରଣୟ କାମନା।

ମନ - ଦେବତା ଓ ସଇତାନ।

ଧିରେ ଧିରେ ସମୟର ପ୍ରତ୍ୟୟ,

ଚିନ୍ତା,ଚେତନା, ଭାବ, ଭାବନା

ପାପ, ପୂଣ୍ୟ, ପ୍ରେମ, ପ୍ରତାରଣା।

ଭୟ, ଭାବ, ଭକ୍ତି , ଭଗବାନ।

ଦ୍ବୈତରୁ ଅଦ୍ବୈତ - ଅଦ୍ବୈତରୁ ବିଶ୍ବ।

ଏକରୁ ଅନେକ ପୁଣି ଅନେକରୁ ଏକ

ସଂଚାର ପରେ ସଂଚାର,

ପ୍ରତିଟି ସଂଚାରରେ ନିତ୍ୟ ନୂତନତ୍ବ।

ମୁଁ ର ସଂଚାର

ନିଉକ୍ଲିୟସ ଠାରୁ ଶତ ଶତ ନିହାରୀକା ଯାଏଁ

ପରିଧିହିନ ସତ୍ତାବୋଧ......

ଆଉ ସଂସ୍ଥିତିର ସଂଧାନରେ ମୁଁ।

© ସୁଧିର କୁମାର ପଣ୍ଡା, ବ୍ରହ୍ମପୁର ୯୩୩୭୭୮୨୯୧୨