ମୋ ଓଡ଼ିଶା (ଭାଗ-୦୫)

ଓଡ଼ିଶା ବାସୀ ଭାରି ସାହାସୀ

ସାହାସୀ କଳିଙ୍ଗବାସୀ ସାସ୍ତ୍ର ବର୍ଣ୍ଣିତ

ଗପ କି କାହାଣୀ ନୁହେଁ କଥାଟି ସତ ।

ସପ୍ତମ ଶତାବ୍ଦୀ କଥା ଭାବିଲେ ଏବେ

ଦରିଆ ସେପରି ଯିବା ଛାନିଆ ଲାଗେ ।

ନଥିଲା ଜ୍ଞାନ ବିଜ୍ଞାନ ସବୁ ଅନ୍ଧାର

ପାଲଟଣା ବୋଇତରେ ଚାଲେ ବେପାର ।

ଓଡ଼ିଆ ସାଧବ ପୁଅ ବୋଇତ ମେଲି

ଯାଉଥିଲେ ସୁମାତ୍ରା ଜାଭା ବର୍ଣ୍ଣିଓ ବାଲି ।

ଦିଗହଜା ସାଗରର ଅଥଳ ଜଳ

ଆଖି ପାଏ ନାହିଁ ନାହିଁ ଥଳ କି କୂଳ ।

ଜଳଦସ୍ୟୁ ଆତଙ୍କ କୁ ଝଡ ବତାସ

ନଥାଏ ଡର ତହିଁକି ଭାରି ସାହସ ।

ଯାଉଥିଲେ ଶାଢୀ ଚୁଡି ମସଲା ନେଇ

ଆସୁଥିଲେ ସୁନା ରୁପା ମାଣିକ ନେଇ ।

କର୍ପୂର ଯାଇଛି ଉଡି କନା ପଡିଛି

ହଜିଲା ଦିନକୁ ଯାହା ମନ ଝୁରୁଛି ।

କାର୍ତ୍ତିକ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ଦିନ ଡଙ୍ଗା ଭଷାଇ

ସେଦିନକୁ ଆମେ ଦେଉ ମନେ ପକାଇ ।

ମାଆ ମଙ୍ଗଳା ତ ସାହା ଆମ ଭରଷା

ଓଡିଶା ଓଡିଶା ମାଆ ମୋର ଓଡିଶା....।।