କାଦମ୍ବିନୀ( 4)

କାଦମ୍ବିନୀ, ତମ ନିଶ୍ୱାସେ ଆଶ୍ୱାସେ ମନ ହରଷେ, ତୁମ ପରଶେ ବିତିଛି କେତେ ବରଷେ,

ହେଲେ ଏ ମହୁଆ ନିଶା ।

ତମ ମନ କୁହ ଅବା ଦେହ,

ପ୍ରଥମ ପାହାଚେ ମୋ ଛାଇରେ କେତେ ଆଶା,

ତୁମ ଶେଷ ପାହାଚରେ ମନରୁ ଲିଭିନି ତୃଷା,

ଆଉ ସବୁ ଯାହା ବାକି ରହିଗଲା କଲା କାଳେ

ଲୋକହସା ।

ତୁମ ମାଧୁରୀରେ ତୁମ ଜାଗୃତିରେ ଆଖି ପଲକର ତୃଷ୍ନା, ସକଳ ଅବୟବ ଭିତରେ ଖୋଜୁଛି ମୁଁ ତୁମରି ସାନିଧ୍ୟ ବାସ୍ନା ।                       କ୍ରମଶଃ