ଜୀବନ ଯାତ୍ରା

ଧରା-ବସୁନ୍ଧରା ରଙ୍ଗ ମଞ୍ଚ ଏଠି

ଆମେ ସବୁ କଳାକାର

କର୍ମ ଅନୁସାରେ ଅଭିନୟ ମିଳେ

କର୍ମ ଟି ଜୀବନେ ସାର ||

ନଶ୍ବର ଶରୀରେ ନିଶ୍ବାସ ଜୀବର

ଯେବେ ଯାଏ ଧାଉଁ ଥାଏ

ମୋହରମୋହର କହି ହେଉ ଥାଇ

ହୃଦ ସ୍ପନ୍ଦନ ବଢାଏ ||

ବେଳ ବୈତରଣୀ ଜୀବନ ତରଣୀ

ସୋପାନ ସୋପାନ ଚଢେ

ପାଦ ଟଳମଳ ହେଉବା ସଅଳ

ସମ୍ଭାଳି ସମ୍ଭାଳି ବଢେ ||

ବାଲ୍ୟ ଚପଳତା ନିଷ୍ପାପ ଜୀବନ

ନବୁଝେ ଆପଣା ପର

କୈଶୋର ଜୀବନେ ସାଙ୍ଗ ସାଥି ମେଳେ

ଜୀବନଟି କି ସୁନ୍ଦର ¡

ଯୌବନ ଆସିଲେ ସପନ ଦେଖଇ

ପଙ୍ଗୁ ଲଙ୍ଘି ଯିବ ଗିରି

ଦୁନିଆଟା ମୋ'ର ମୁଁ ନୁହେଁ ମାତର

କିଏ ହେବ ମୋର ସରି ?

ବୟସ ବଢିଲେ ଲୋଭ ଗ୍ରାସ କରେ

ତୋଳିବି ସୁବଣ୍ଣ ସୈଧ

ଭାବେ ନାହିଁ ଥରେ ଧନ ସାଥି ନୁହେଁ

ଧର୍ମ ମୋତେ ସ୍ବର୍ଗ ନେବ||

ବୃଦ୍ଧ କାଳ ଯେବେ ହୁଏ ଉପନୀତ

ବଞ୍ଚିବାର ମୋହ ଗ୍ରାସେ

‍ ଜ୍ଞାତ ଥାଏ ତାର ଅମର ନୁହେଁ ସେ

ମୋହମାୟା ବାନ୍ଧେ ପାଶେ ||

ଜରା କାଳ ଯେବେ ଘେନେଇ ଆସଇ

ଜୀର୍ଣ୍ଣ ହୁଅଇ ଶରୀର

କ୍ଷୁର୍ଣ୍ଣ ଶରୀରରେ ଲୋଭର ଆଶରା

ମାୟା ମୋହର ସଂସାର ||

ମୃତ୍ୟୁ କାଳ ଯେବେ ପାଖେଇ ଆସଇ

ସଂସାର ମୋହ ଅତୁଟ

ଯିବି ନାହିଁ ବୋଲି ମନ ଚାହୁଁ ଥାଇ

ଆତ୍ମା ଛାଡି ଦିଏ ଘଟ ||

ଜଠ ଠାରୁ ଜୁଇ ସମୟ ଅନ୍ତର

ମାତୃ ଗର୍ଭୁ ମାଟି ଯାଏ

ଅଳପ ସମୟ ଉତ୍ତମ ଚିନ୍ତନ

ମୋକ୍ଷ ପ୍ରାପ୍ତି କରି ଥାଏ ||

ଜନ୍ମ ମୃତ୍ୟୁ ଖେଳ ନୁହଇ କେବଳ

ସଂସାର ବିଦାୟ ବେଳ

ଘଟ ଘଟାନ୍ତର ହୁଅଇ ଜୀବର

କୃତ କରମର ଫଳ ||

ସୁଶ୍ରୀ ସାହୁ

ମେଘାଳୟ