ଜୀବନ ସ୍ରୋତ

କେତେଯେ ଆସିବେ କେତେ ଚାଲିଯିବେ ଫେରିବେନି କେହି ଆଉ

ମନର ବାରିଧି ସୁଖିବନି ଜମା

 ଚିରଦିନ ଝରୁଥାଉ l

ସମୟର ସ୍ରୋତ କିଏ ସେ ରୋକିବ

ପ୍ରାଣର ପିପାସା ପାଇଁ

 ଆକାଶରେ ମେଘ ରୋକିକି ପାରିବ

 କ୍ଷଣିକ ର ବର୍ଷା ପାଇଁ l

ଜୀବନଟା ଏକ ଚୀର ଶ୍ରୋତା ଦେଖ

ବୋହି ବୋହି ଚାଲିଯାଏ

ତମେ କି ରୋକିବ ତମେ କି ରୋକିବ

ବାଟ ବୁଲି ଚାହୁଁ ଥାଏ l

ଯାହା ମୁଖେ ଏହି ବିଶ୍ଵ ଭାଷାକୋଷ

ଚିରଦିନ ଝରୁ ଥାଏ

ସୁଧାର ପରସ ପାଇସିଏ ଆଜି 

 ପୁଲକିତ ହେଉଥାଏ l

ଜୀବନ ର ଅନ୍ୟ ନାମ ପୁଣି ମୃତ୍ୟୁ

ଏଥିରେ ବିଷାଦ କାହିଁ 

 ଅଚାନକେ ଆସି ମାଡ଼ିବସିବ ସେ

ଭୟ ନାହିଁ ତାହା ପାଇଁ l

 ଧର୍ମପଦ ସେଦିନ ତ ପୁଣି

କୋଣାର୍କ ମୁଣ୍ଡି ମାରିଲା

ବାଜିରାଉତ୍ ପୁଣି ନୌକା ଆରୋହୀ

ସଂସାର ରୁ ତରିଗଲା l