ଜହ୍ନ

ଅନ୍ଧକାର ଦୂରେଇ ଆଲୋକ ଦିଏ 

ପିଲାଙ୍କ ଆଖିରେ ମାମୁଁଟେ ସିଏ 

ଶୀତଳ କିରଣ ତାର ଅତି ମନୋହର 

ସୁନ୍ଦର ଦିଶଇ ଦେଖିବାକୁ ଆହାଃ କି ସୁନ୍ଦର !

ସୂର୍ଯ୍ୟ ଅସ୍ତ ପରେ ଦିଶଇ ସିଏ 

ନକ୍ଷତ୍ର ମଧ୍ୟରେ ଗ୍ରହଟି ସିଏ 

କୁମାର ପୂର୍ଣ୍ଣିମାରେ ସେ ତ ରାଣୀ 

ପୂଜା କରନ୍ତି ତାକୁ ତରୁଣୀ ମିଳି 

ପ୍ରେମର ପ୍ରତୀକ ସିଏ ନାହିଁ ତା ଉପମା 

ଦୁନିଆ ଭିତରେ ସିଏ ଏକଇ ରମା 

ନାମ ତାହାର ଜହ୍ନ 

ଯାହାକୁ ଦେଖିଲେ ମନ ହୁଏ ଉଚ୍ଛନ୍ନ