ଜଗାଅ ପୁଲକ

କେତେ ଯେ ଜାଣିଛ କୁହୁକ 

ସ୍ନାନପୂର୍ଣ୍ଣମୀରେ ଗାଧେଇ ପାଧେଇ 

ଯିବ ଦୂରଦେଶ ହୋଇ ବଣିକ 

ଆଣିଦେବ ଅବା ଶାନ୍ତି ସଂହତି 

ପ୍ରୀତି ଓ ମୈତ୍ରୀ ଭାଇଚାରା ପରି ମାଣିକ 

ଗୁପ୍ତ ଘରେ ରହି ପଟି ଦିଅଁ ହୋଇ 

ଭକ୍ତ ମନ ମୋହି ନାମଟି ତୁମର ଡାହୁକ 

କେତେ ନାଟ କର ନୀଳାଚଳ ଧାମେ 

ଭାବ ଭକ୍ତିରେ ଭକ୍ତର ତୁମେ କାରକ 

ତୁମେ ହିଁ ଯଜ୍ଞ ତୁମେ ହିଁ ବିଜ୍ଞ 

ତୁମେ ଏ ସୃଷ୍ଟିର ମାଲିକ 

ତୁମ ରୂପ ଠାଣି ମନଲୋଭା ଜାଣି 

ପଟି ଦିଅଁ ଦେଖି ଭକ୍ତର ପଡୁନି ପଲକ 

ସ୍ନାନପୂର୍ଣ୍ଣମୀରେ ପ୍ରଣାମ ପୟରେ 

ଧନ୍ୟ କାରିଗର ଶ୍ରେଷ୍ଠ କଳାକାର ଶ୍ରମିକ 

ଯେତେ ବିଡମ୍ବନା ଦୂର କରିଦିଅ ପ୍ରଭୁ 

ତୁମ ଗୋଲକର ତୁମେ ସଦା ରକ୍ଷକ

ଜଗାଅ ଜଗତେ ପଲକେ ପୁଲକ.